Vandaag is het maandag, 27 juli. Het beloofd een stralende dag te worden als we om kwart over 8 opstaan. Het is helemaal helder en dus een stralend blauwe lucht. Na het ritueel van brood halen in het dorp, ontbijten, de tassen in order brengen voor de wandeling, gaan we op omgeveer half 10 op stap. We lopen eerst naar het dorp en zetten dan koers richting Lac du Malrif.
Het eerste deel van de wandeling gaat bijna vanzelf. We stijgen niet al te snel en we lopen op een goed pad, met een mooi uitzicht op het dal tussen Abries en Aiguiles. Na meer dan een uur lopen en zo’n 300 meter stijgen komen we bij een heel klein gehuchtje waar een kapel staat en een paar huizen en ruines.
Op het kruis wat we fotograeren staat : 1832 – 2005. Wat dat betekent ontgaat ons.
Er zijn mensen aan het werk. Ze knappen een van de bouwvallen op. Het is een raadsel waarom hier ooit mensen zijn gaan wonen. Het is meer dan een uur lopen om er te komen en er leidt geen weg naar toe.
We lopen rustig verder en het gaat nog steeds heel glooiend.
We zijn op een hoogte van 1550 meter gestart en als we op een hoogte van zo’n 2100 meter zijn dan begint het echte klimwerk pas. Eerst liepen we langs een beekje maar als snel gaan we zig-zaggend door het gras de berg op.
Als je goed naar de bovenstaande foto kijkt dan zie je 4 mensen lopen op een pad. Dat pad gaat van rechts naar links op de foto. Later zal het een aantal keren slingeren om zo ergens in het midden van de foto uit te komen.
Het tempo daalt natuurlijk behoorlijk. Uiteindelijk doen we ruim 30 minuten over een kilometer. Zoals je op de foto kunt zien is er een behoorlijk afgrond naast ons.
Uiteindelijk komen we na zo’n 1050 meter gestegen te zijn bij het doel van onze tocht uit: Lac du Malrif.
Het is een prachig meertje met koel en helder water.
We kiezen een andere terugreis. In plaats van naar Abries af te dalen gaan we naar Aiguiles wat zo’n 6 km voor Abries in het dal ligt.
Deze afdaling is 2 km korter dan de beklimming en we dalen zo’n 50 meter meer. Dat betekent dus dat we constant naar beneden gaan. Er is bijna nergens een min of meer vlak stukje in het pad te bekennen. Mooi, maar wel erg vermoeiend. Het laatste stuk valt tegen want we moeten van Aiguiles nog zo’n 6 km naar onze camping. We lopen over een andere camping en gelukkig verkopen ze daar ijs. We kunnen hier ook onze flessen vullen met water.
Uiteindelijk komen we om half 6 aan op de camping. Vermoeid, maar wel voldaan. Vanavond staat er niet zoveel meer dan eten en koffiedrinken op het programma.
Ik heb mijn weblog zo gemaakt dat ik hem eerst op mijn computer kan bijwerken zonder dat ik internet verbinding heb. Daarna kan ik dan met een programma wat ik gemaakt hebt in een keer de hele weblog inclusief foto’s overzetten.
Helaas lukt dat de laatste dagen niet. De camping heeft WIFI maar als ik via mijn laptop de WIFI gebruik heb ik geen internet verbinding. De mevrouw bij de receptie heeft heetzelfde probleem. Als ik het goed begrijp gaat ze nu de router resetten. Ze hoopt dat het met 5 minuten werkt.