Vandaag is het vrijdag en we gaan verhuizen naar Zwitserland. Maar voor we zover zijn gaan we eerst nog een korte wandeling maken. Althans dat is ons plan. We rijden met de auto naar Passo de Staulanza. Deze pas ligt op zo'n 4 km afstand van de campping.
Het plan is om een kort rondje onderlangs de Pelmo te gaan lopen. Vanaf de pas eerst pad 480 richting de Rifugio Città di Fiume en als we daar aankomen pad 472 onderlangs weer terug. Het lijkt een eitje op papier. Maar in werkelijkheid valt het nog niet mee. Kijk maar naar de volgende fotos.
Door de bewolking heeft het gebied iets magisch, onheilspellends vandaag. Het is wel heerlijk wandelweer. Het gekke is dat de route steeds goed is aangegeven, behalve op de stukken waar je over paadjes over gruis moet. Dan staan er ineens geen vlaggetjes meer zodat je maar moet gokken waar je heen moet. Ben je dan weer op een gewoon pad dan staan er weer vlaggetjes genoeg die de weg (die vanzelfsprekend is) wijzen.
Al met al lopen we bijna 3 uur, iets meer dan gepland maar wel de moeite waard. Bij terugkomst breken we op zodat we om 1 uur kunnen vertrekken. Bij het afrekenen maken we nog een praatje met de camping eigenaar. Hij vraagt of we ook rond de Pelmo gelopen zijn. We dachten dat dit te zwaar was. De campingeigenaar laat met trosts een trofee zien die hij gekeregen heeft toen hij de Trans Pelmo run heeft gelopen in 5 uur. Er blijkt elk jaar een wedstrijd te zijn. Meer informatie is te vinden op: http://www.transpelmo.it/percorso.html
De autotocht naar Mustair (Zwitserland) is een ware beleving. De eerste 80 km kosten ons ruim twee uur. Maar we hebben dat wel de Passo Pordo gepasseerd met zo'n 30 bochten naar boven en weer 30 bochten naar beneden.
Uiteindelijk komen we om kwart voor 7 aan op de camping Muglin in Mustair. Camping Muglin is een nieuwe camping bij een boerderij net buiten het dorp. http://www.campingmuglin.ch
Vroeger zijn we al eens even in Mustair geweest, toen lag er een camping midden in het dorp maar deze is niet meer in gebruik.
Het opzetten van de tent gaat deze keer niet zo eenvoudig. Dat komt vooral doordat het grasveld waar we staan afloopt naar een kant, maar ook doordat het is gaan regenen. Wanneer de tent uiteindelijk staat blijkt dat er water op de voortent blijft staan. Dat komt omdat dit de lage kant is waardoor het heel moeilijk is om het doek strak te trekken. Na wat extra haringen en scheerlijnen bevestigd te hebben staat hij weer goed.