Het wordt weer eens tijd voor eens iets anders op hardloopgebied. Na de Zeeland-marathon in oktober 2010 is er niet veel meer te melden geweeest. Dat kwam vooral doordat ik noch wat tobde met een blessure aan de rechterkuit. Dat is gelukkig nu al weer een paar maanden achter de rug.
Op de een of andere manier spreken bijzondere lopen mij aan. Dit jaar is de jubileum editie van Limburgs Zwaarste. Een ultraloop in het limburgse heuvellandschap. Je kunt kiezen uit de afstanden: 60 km, 80 km of 100 km. Voor mij is 60 km een acceptabele afstand. Wilco (zoon) en Gerben (neef) gaan deze loop ook doen als trainingsloop voor de batavierenloop van mei. Zij hebben het plan opgevat om samen de Batavieren loop te gaan doen. Dat betekent in totaal 180 km afleggen, waarbij steeds een van hen loopt en de ander fiets.
Wilco en ik reizen samen af naar Limburg nadat we eerst samen de krantenwijk van Wilco hebben gedaan. Dat betekent om 4 uur uit bed. Om kwart over 8 komen we aan op de startlocatie in Heerlen. Limburgs Zwaarste is een eenoudig georganiseerde loop, niks geen poeha gewoon een paar mensen die gek van lopen zijn die de zaak organiseren. Zo'n kleinschalig loop spreekt mij wel aan.
Van te voren vragen mensen steeds hoelang ik erover wil gaan lopen. Steeds is mijn antwoord geweest dat de tijd niet uitmaakt maar dat het vooral om het uitlopen en het genieten gaat. Toch merk ik in het begin van de loop dat dit niet helemaal opgaat. Onbewust loop ik toch met een zelfde mentaliteit als bij een marathon. Dat betekent de tijd in de gaten houden en steeds rekenen en toch ook stiekem proberen om zo te lopen dat ik binnen 8 uur ga finishen. Op het stuk rond de Vaalser berg merk ik dat dit niet gaat werken. Deze loop moet ik niet als een wedstrijd zien maar als een mogeliljkheid om van de omgeving te genieten en als een mogelijkheid om lekker te lopen samen met andere mensen.
Ik kan de knop omzetten en vanaf dat moment gaat het lopen veel lekkerder. Ik realiseer me nu wat het verschil is tussen een wedstrijd lopen en een ultraloop lopen. Als het wedstrijd element er inzti vraag je steeds meer van jezelf en ben je allen maar gefocust op prestatie. Nu ik de switch kan maken en gewoon kan lopen is het lopen niet meer zo zwaar.
Het is een prachtig parcours. Altijd wordt er wel gestegen of zijn we aan het dalen. De uitzichten zijn fantastisch. Tot voorbij de eerste controlepost gaat het lekker. Ik kan bijna altijd blijven hardlopen, ook omhoog. Maar tegen dat we bij de Vaalser berg komen wordt het moeilijker. Het blijft maar stijgen en het wordt steeds steiler. Boven aan de Vaalser berg hebben we er 25 km opzitten. Dat betekent nog 35 km te gaan. Ik realiseer me dat als ik op deze manier doorblijf gaan ik er niet ga komen. Door dat ik samen met twee anderen hele stukken oploop die op een heel andere manier lopen, lukt het mij om ook ontspanner te gaan lopen.
Het blijft natuurlijk zwaar, vooral vandaag omdat het zeker 25 graden is. Dat betekent veel drinken. Gisteren heb ik gelukkig een echte 'Kamel bak' aangeschaft waardoor ik zo'n 3 liter water in mijn rugzak heb waar je steeds via een slangetje uit kan drinken. Dat werkt perfect. Bij de drinkposten drink ik mijn favoriete drank voor een lange afstandsloop; cola. Al met al heb ik denk ik zo'n 5 liter gedronken tijdens de loop.
Het leuke van de loop is ook dat je gewoon met elkaar kunt blijven praten en soms ook met de omstanders; wandelaars of fietsers aan de praat raakt. Na een hele geslaagde en leerzame uiltraloop kom ik na 8 uur en 53 minuten over de finish. Tot Vaals dacht ik dat ik het wel eens niet zou kunnen gaan redden, maar nu ben ik in zekere zin nog fris genoeg om nog een stukje extra te lopen als het nodig is.
Gerben is in 7 en een half uur gefinished en Wilco heeft er 8 en een half uur over gedaan.
Ook deze dag bewijst mijn Garmin horloge me weer trouwe dienst. Je kunt alles registeren: afstand, snelheid, hardslag; in totaal en per ronde van een km. Na afloop is alles te exporteren naar Google Earth.
Fotgraferen van mooie uitzichten is een welkome afwisseling als het zwaar is. Ergens bij de 45 km was er een behoorlijk zwaar stukje in het parcours. Steil klimmen. Dan is het lekker om af en toe een foto te maken.
Het laatste gedeelte vanaf 46 km heb ik steeds samen met Jurgen gelopen. Hij was samen met zijn loopmaatje maar die ging sneller. Wij konden het samen wel goed vinden. Omhoog wandelen en omlaag en op vlak terrein wat rennen.
E