Woensdag 29 juli is het alweer de achtste dag van onze vakantie. We hebben nog steeds stralend weer. Vandaag gaan we weer vanaf de camping wandelen. Dit keer willen we naar de berg lopen die achter ons ligt, de berg waar we niet op uitkijken vanuit de tent.
We vertrekken om kwart voor 9 en volgen een pad wat lange tijd door het bos gaat. We lopen wel door het bos, maar het bos is niet dicht dus is er nog goed zicht op de bergen om ons heen. Het is een pad wat gemarkeerd is, maar niet overal heel duidelijk. We zijn tot we aan de top zijn helemaal geen mensen, maar vliegen des te meer. Het is af en toe om gek van te worden.
Vlak voor we bij de top van de Col de Lauze zijn houden we een pauze. We houden de pauze voor we bij de top zijn omdat het steeds harder gaat waaien. Nu kunnen we nog uit de wind zitten.
We proberen een foto van ons samen te maken met de zelfontspanner. Het is wel even puzzelen om het fototoestel zo neer te zetten dat we er op passen.
Het laatste stukje naar de top gaat het steeds harder waaien en wordt het steeds kouder.
Door de donkere wolken die zich boven ons samenpakken, wordt het wat onheilspellends. Maar ondanks dat levert het een prachtig uitzicht op.
Ik maak ook een paar filmpjes waarin je goed kunt zien en horen hoe hard het waait, maar die voeg ik misschien later nog toe.
De terugweg begint heel mooi, met prachtige bloemen. We nemen trouwens een andere weg dan de heenweg.
Het afdalen gaat super moeilijk. Het is zo ongelooflijk steil. De meeste tijd is er geen sprake van een pad maar van een ski-route. Op een bepaald moment dalen we 50 meter terwijl we zo’n 200 meter afgelegd hebben.
We zijn in 2003 een stuk noordelijker in de Franse alpen geweest en toen waaide het iedere middag hard. We moeten daar nu aan denken, want ook hier waait het elke middag behoorlijk.
De vouwwagen staat zo dat de wind op de voorkant staat. Omdat we koken onder de luifel is dat wat lastig met de wind. We improviseren wat en maken een ‘windscherm’ van een lege doos.
’s Avonds maken we nog wat foto’s.
Fotograferen van de maan blijft altijd lastig.
Natuurlijk moet Hanny nog even online om te horen hoe het met de kinderen gaat.
De kapel die tegen de berg staat waar we op kijken is ’s avonds verlicht en dat levert een leuk plaatje op.