Vandaag is het de grote dag op het gebied van het lopen. Het is 28 juli 2012; Swiss Alpine!
In 2008 en 2009 heb ik de K42 gelopen (in 2009 samen met Wilco) en nu wordt het tijd voor de K78 (79.4 km met 2600 m stijgen). Vorig jaar had ik me ook al ingeschreven maar doordat moeder toen in het ziekenhuis was kon het niet doorgaan. Dit jaar was deelname ook nog even onzeker doordat Arie ziek was.
Vandaag gaan Gerben en ik de K78 lopen en Peter Jan en Wilco lopen de K42.
Wanneer we ’s ochtends om kwart voor 5 opstaan zijn er al meer mensen wakker, de camping in Filisur is de uitvals basis voor meer deelnemers. Gerben en ik starten om 7 uur in Davos, om op tijd te zijn gaan we met een extra trein vanuit Filisur. De trein vertrekt om half 6.
Om 7 uur precies starten we in Davos. Het is een bijzondere gewaarwording om met ruim 1100 anderen de uitdaging van de K78 aan te gaan. Het is bewolkt en er is regen voor vandaag voorspeld. De temperatuur is goed.
De eerste 30 km gaan vrij vlak voor Zwitserse begrippen naar Filisur. Gerben en ik starten samen, maar net buiten Davos gaat Gerben in zijn eentje op avontuur en loop ik in mijn eigen tempo verder. Na 3 uur en een kwartier kom ik in Filisur aan. Het is een gekke gewaarwording om al 30 km afgelegd te hebben en nog helemaal geen vermoeidheid te voelen. In Filisur wacht een kleine tegenslag. Mirjam en Gerhard zouden daar met extra eten en drinken langs het parcours staan. Mijn plan was om daar dan een rust in te lassen. Helaas staan ze op de verkeerde plaats, waar de C42 langs komt. Ik mis ze dus. Volgens mij vinden Mirjam en Gerhard het vervelender dan ik. Voor mij betekent het gewoon wat extra eten en drinken bij de volgende verzorgingsposten.
Van Filisur vervolgen we onze toch naar Bergün. Hanny en Robin zijn in Bergun omdat daar ook de start van de K42 plaats vindt. Gerben komt eerder in Bergün aan, maar heeft het niet gemakkelijk.
Ik loop nog steeds lekker. Het is een geweldige opsteker dat ik eerder in Bergün aankom dan dat Peter Jan en Wilco starten. Zij lopen eerst een lus bij Bergün en vervolgens hebben zij het zelfde parcours als ik. Daar ik hen net voor ben, zullen zij mij ongetwijfeld later vandaag inhalen.
Bij Bergün is het begonnen te regenen. Regen is niet erg, maar er is ook onweer bij. Als het echt zwaar weer wordt kan de wedstrijd stil gelegd worden. Dat is gelukkig niet het geval.
Bij Filisur is het stijgen begonnen. Filisur ligt op zo’n 100 m. hoogte. We gaan gestaag richting de Kesch-Hütte die op 2550 meter hoogte ligt. We lopen van Bergün via val Tuors naar de Kesch-Hütte. Het laatste deel van die tocht is behoorlijk zwaar omdat er heel wat geklommen moet worden.
Tijdens deze klim haal ik Gerben in, die er helemaal doorheen zit. Op dat moment hebben we al zo’n 50 km afgelegd. Maar op de een of andere manier hersteld Gerben zich snel en voor we boven zijn haalt hij mij in en zie ik hem niet meer terug de rest van de dag. Gerben loopt vooral op karakter.
Boven aan bij de Kesch-Hütte besluit ik wat extra te eten en een langere rust te nemen. Na een minuut of 5 zie ik ineens Peter Jan en Wilco aankomen. Zij hebben tot nog toe samen gelopen en doen het goed. Ze zien er nog niet vermoeid uit. Dit is echt een hoogtepunt van de dag wat natuurlijk vastgelegd moet worden.
Na de Kesch-Hütte moet er zo’n 300 meter gedaald worden. Peter Jan en Wilco dalen veel sneller dan ik en ik zie ze dan ook niet meer.
Nu staat voor mij het zwaarste gedeelte van dag op het programma; de beklimming naar de Sertig Pas. Deze pas ligt op 2740 meter hoogte en het is een ontzettend steile klim. Gestaag doorlopen is mijn motto en dat werkt.
In Italië heb ik wat geoefend in het hardlopen in de bergen en op grond van die ervaring heb ik de volgende strategie ontwikkeld:
- Op hartslag lopen.
Ik hou mijn hartslag steeds in de gaten en wil er voor zorgen dat hij nooit boven de 160 komt en liefst niet boven de 150. Zodra het parcours stijgt en ook mijn hartslag stijgt, ga ik wandelen. Dit is een goede strategie want het is niet mogelijk om uren aan een stuk een maximale inspanning te leveren. - Veel eten en drinken.
Er zijn om de 4 à 5 km verzorgings posten. Bij elke post drink ik 2 bekertjes (water, sportdrank of boullion) en bij elke drinkpost eet ik wat er aangeboden wordt (muesli reep, banann of koek).
Ik neem er steeds de tijd voor. - Na een grote inspanning (beklimming naar de Kesch-Hütte en de Sertigpas) neem ik een langere rustpauze.
Deze strategie werkt goed.
Ondertussen heb ik ook nog voldoende tijd om te genieten van het uitzicht.
Bij het afdalen is het wel oppassen geblazen daar het soms heel steil is en doordat het geregend heeft, is het ook glibberig.
De klim naar de Sertig pass vergt heel wat inspanning.
Bij de Sertig pass is het landschap het meest grimmig. De organisatie is perfect, het moet een hele toer zijn om al deze verzorgingsposten in te richten. Bij deze post op de Sertigpas laat ik mijn bovenbenen masseren.
Hanny en Robin staan in Sertig Dörfli om Peter Jan en Wilco op te wachten dat levert leuke plaatjes op. Helaas loop ik te langzaam, want als ik daar kom zijn ze al verdwenen om op tijd in Davos bij de finish te zijn.
Gelukkig zijn er ook fotografen namens de organisatie. Hierbij een leuke foto met Sertig DÖrfli op de achtergrond. Deze foto is van een lage kwaliteit maar ik ga nog een paar mooie fotos in hoge resolutie bestellen.
Terwijl ik nog aan het lopen ben finishen Peter Jan en Wilco. Vanaf de Sertig pas weet ik het zeker dat ik de finish ga halen of er moet iets geks gebeuren. Volgens mijn berekening zal ik bij een tempo van 6 km per uur nog om een uur of 7 binnenkomen.
Peter Jan finisht in 5.39 uur.
Gerben voltooid de K78 in 10.10. Een geweldige prestatie.
Wilco haalt de eindstreep in 5.43
Een half uurtje voordat ik finish is het gaan regenen. Jammer, maar het is niet anders. Het feit dat ik de finish haal en dat mijn supporters (Hanny, Mirjam, Gerhard en Robin) daar staan maakt een hoop goed.
Vol trots en uiterst tevreden kom ik na 10 uur en 42 minuten lopen over de finish. Ik ben uitermate gelukkig met mijn eindtijd, maar vooral ook met de manier waarop het ging. Natuurlijk voel ik mijn benen en slaat de vermoeidheid aan het eind toe, maar ik heb geen enkele keer een moment gehad dat ik er helemaal doorheen zat.
Tot slot drink ik met Peter Jan en Wilco een groot glas (alcolholvrij) bier als bekroning van een fantastische dag.
Verdere informatie:
Vreemd dat de afstand voor de K78 ruim 79 km is. Dat komt omdat er tot voor 2 jaren een andere route werd gelopen. Na de Kesshutte werd er via de Scalettapas naar Davos gelopen i.p.v. via de Sertigpass. Toen was de afstand 78 km. Nu is de route gewijzigd maar de naam hetzelfde gebleven.