Na de inspanning van gisteren willen we vandaag relaxen. Al moet ik wel zeggen dat relaxen hier nog niet zo meevalt want alles wat je ziet is anders dan wat we gewend zijn.
We staan vanonchtend om een uur of 7 op. Dat is voor hier laat. Voor ons voelt het iets anders want gisteren gingen we laat naar bed. Na het ontbijt gaan we wat lezen en kijk ik wat rond in de tuin. Vandaag is de tuinman, Paul, aan het werk. Paul heeft een dubbel-functie bij Gert en Rieneke. Hij is zes nachten per week aanwezig als nachtwaker, op zaterdagavond hoeft hij niet te komen zodat hij op zondag uitgerust naar de kerk kan. Op vrijdag blijft hij langer omdat hij dan ook in de tuin werkt. Hij heeft op advies van Gert en Rieneke ook cursussen gevolgd voor tuinieren. Dingen die daar behandeld zijn, zijn onder andere: het maken van compost en het tuinieren zonder kunstmest.
Na de koffie ga ik met Rieneke een paar boodschappen doen in de buurt van hun huis.
Als we terugkomen loop ik nog wat in de buurt rond. De straat waar hun huis aan ligt loopt dood. Maar ik ontdek dat er overal weer kleine paadjes zijn die weer op andere straten uitkomen. Je ziet hier goed dat de gemeente geen infrastructuur aanlegt. er worden gewoon huizen gebouwd. Als er maar een pad naar toe ligt is het goed. Ik zie nog iets heel opvallends. Er loopt een mevrouw met een mand op haar hoofd en een kind op haar rug. Zij klopt bij een aantal poorten aan. Als ik haar passeer zet ze de mand op de grond en probeert mij wat groente te verkopen die in de mand liggen. Maar alles is al bijna of helemaal verlept.
Ik heb ondertussen al heel wat vrouwen rond zien lopen met een mand of andere spullen op hun hoofden. Het is ongeloofelijk hoe zij dat klaar spelen. Deze mevrouw hierboven houdt de mand met één hand vast. Maar er zijn er genoeg die helemaal geen steun hoeven te geven.
Hierna gaan Hanny en ik bier kopen bij een groothandel waar ze Carlsberg verkopen. We hebben een leeg kratje en een aantal flessen in te leveren. Bij onze transactie zijn toch zeker 3 mensen betrokken. Één mevrouw die de verkoop en de betaling regelt, een man die de lege krat en flessen aanneemt en een man die het bier in de auto plaatst.
We zijn met de auto naar de bierwinkel geweest, die zich vlak bij het vliegveld bevindt. Het rijden gaat prima, maar het meest lastige vind ik nog dat de mensen zo veel op het midden van de weg rijden. Dat komt doordat er zoveel voetgangers op de weg lopen. Maar daardoor rij je wel af en toe rakelings langs andere autos heen.
Het is een rustige dag vandaag dus na de lunch doen we eerst een dutje. Vervolgens gaan wij met Rieneke richting Blantyre lopen, waar we door Gert na anderhalf uur opgepikt worden om boodschappen te gaan doen.
Wij lopen eerst een stukje over de M1 en daarna gaan we door ‘gewone wijken’ om een eind verder weer op diezelfde M1 uit te komen.
Aan het begin van de wandleing passeren we het ‘Bol huis’ van Jan Jaap Sonke. Jan Jaap Sonke is van oorsprong een Nederlander die sinds 1975 in Malawi woont. Hieronder een kleins stukje wat wikipedia over hem zegt:
Jan-Jaap Jakobus Sonke is a Malawian architect, mechanical engineer and politician and was Member of Parliament in Malawi from 1999 until 2004. He is a Malawian of Dutch descent. He is a former Deputy Minister of Finance and Economic Planning, and of Public Works of Malawi. He was fired for not supporting Bakili Muluzi’s third term bid, as was Joe Manduwa Deputy Minister of Agriculture
Meer informatie over hem is te vinden via deze link
Hieronder een foto van het huis waar hij woont.
De wandeling voert ons door allerlei buurten. Het is op de meeste plaatsen heel druk. Altijd mensen op straat, overal stalletjes waar van alles verkocht wordt. We wandelen zo’n anderhalve uur. Aan het eind wordt het steeds drukker en ik bereik het verzadigingspunt merk ik. Overal mensen, herrie, rook en luchtjes. Hoe is het mogelijk om hier te leven vraag ik me af.
Op het onderstaande kaartje is de wandeling te zien.
Hieronder een verslag in foto’s.
Klaar voor transport
Een auto sloperij. De hele auto wordt ontmanteld. Opruimen van de resten lijkt er niet bij te zijn.
Een ‘soort busstation’ waar de minibusjes zich verzamelen. Het is een geschreeuw van jewelste om zoveel mogelijk mensen in je busje te krijgen.
Hoe is het mogelijk dat je die zak op je hoofd in balans houdt. Het valt op dat alle vrouwen helemaal rechtop lopen.
Ongeloofellijk wat er op één fiets past.
He verpakken van houtskool. De jongen op de voorgrond raapt de restjes op.
Dit is een foto die goed weergeeft hoe het hier is. Een heleboel mensen, vrouwen die van alles op hun hoofd dragen en daartussen door rijdt iemand op een motor.
Deze kinderen willen heel graag op de foto en zijn helemaal blij als ze het resultaat op het schermpje zien.
Het is af en toe nog behoorlijk klimmen. Overal zie je plastic op en half in de grond liggen.
Zomaar een paar typische huisjes die we de hele tijd zien.
Er komt niet vaak een trein langs dus waarom hem niet als voetpad gebruiken om stoelen te vervoeren.
Links is nog net de spoorlijn te zien waar we langs lopen.
Het lijkt erop dat iemand aan het verhuizen is
Een beeld van de wijk waar we door heen lopen.
Bij deze kraam worden visjes verkocht. Onvoorstelbaar dat die zomaar in de brandende zon liggen. De magen van Malwiërs kunnen meer aan dan de onze.
Na deze wandeling worden er nog boodschappen gedaan. Daarna gaan we eten bij de Red Pub & Grub. Deze pub ligt vlakbij de “Society of Malawi Library” en is te vinden op het kaartje wat eerder in deze blog staat. Gert en Rieneke komen hier regelmatig. En wij snappen precies waarom. Het eten is er prima en het is een heerlijk ontspannen omgeving, een mooie plek om onze eerste week in Malawi af te sluiten.
