Donderdag, 28 oktober wordt een bijzondere dag. Het is onze 6e dag in Malawi. Vandaag gaan we er voor het eerst met z’n tweeën op uit. We gaan wandelen in de “Michiru Mountain Conservation Area”. Volgens de voortreffelijke reisgids van Philip Briggs is het een gebied wat ter nauwernood gered is van de lokale bevolking die het bos wilde kappen voor brandhout.
Maar waarom is dat zo bijzonder? Wij wandelen toch vaak in de vakantie:

  1. Het is hier heel wat warmer dan in Nederland of Oostenrijk waar we deze zomer hebben gewandeld.
  2. We gaan voor het eerst met de auto rijden in Malawi en ze rijden hier links.
  3. Rijden naar het startpunt van de wandeling is een behoorlijke uitdaging. We hebben een aantal zogenaamde ‘dirty roads’ te nemen.

Om eerlijk te zijn is het best wel spannend om voor het eerst te rijden. Als eerste laat ik op de kaart zien welk ‘rondje’ we gewandeld hebben. De zwarte pijl rechtsboven geeft aan waar Gert en Rieneke wonen. Het wit in rood pijltje linksonder laat zien waar we zijn begonnen met wandelen. Dat lijkt een eitje zo’n klein stukje. Maar helaas is dat niet zo simpel als het lijkt.

Op de foto hieronder is te zien hoe we zijn gereden. We hebben een behoorlijke omweg moeten maken. Allereerst hebben we de M1 genomen. M1 staat voor Motorway 1. Dit is de hoofdweg die van Noord naar Zuid door Malawi loopt. Het links rijden gaat prima, maar het lastigste is dat er voetgangers op de weg lopen, fietsers rijden. Het lijkt er ook op dat niemand uitkijkt en bijvoorbeeld zomaar de weg oversteekt. Oppassen dus!
Direkt nadat we de M1 verlaten komen we op een dirty road. Dat is wel even schrikken. Het is een onverharde weg, met vreselijke kuilen en bulten. Daarnaast gaat het af en toe ook nog flink omhoog.

Wij kunnen ons niet goed voorstellen dat je hier met een auto kunt rijden. Maar we merken dat het kan en het lukt ons ook nog.

Het is een bijzondere ervaring om hier te rijden. Nu ik terugkijk en de fotos zie valt het me op dat het bijna niet te beschrijven is wat het betekent om hier te rijden. Die ervaring hebben we trouwens wel vaker. Allles is zo compleet anders dan thuis.

We parkeren onze auto bij een politiepost, dat moet veilig zijn. We overleggen nog even met een aardige mevrouw die bij het politiebureau werkt (tenminste dat denk ik).

We zien op de digitale kaart (viewranger) dat er een trail naar de Micheru peak moet lopen. Al snel komen we erachter dat dit doel wat te hoog gegrepen is. Na een tijdje komen we op een znadweg terecht die leidt naar het Micheru Forrest Office. We hadden daar dus ook heen kunnen rijden, al blijkt later dat dit niet zo’n gemakkelijk weg is.

Na zo’n 2 en 1/2 km komen we bij het Office aan. Hier is een visitors center (wat gesloten is) en er beginnnen 7 verschillende trails. Wij kiezen trail nummer 7 omdat die zo’n 1 1/2 uur duurt (we moeten ook nog terug lopen.
Het valt op dat de trail goed gemarkeerd is. Het is best vermoeiend met de warmte maar zeker de moeite waard. Het landschap is heel anders dan we gewend zijn. Aan het eind van onze tocht worden we nog verrast door een groepje apen die de weg oversteken. Één blijft een hele tijd in een boom zitten vlak naast ons.

Hieronder een impressie van onze wandeling

Vanavond heeft Gert een interculturele bijbelstudie met deelnemers uit Malawi en Nederland. Wij kijken mee. Goed om te zien hoe mensen uit twee heel verschillende culturen samen de Bijbel bestuderen.

Het was nog even spannend voor het begin van de bijbelstudie, want er was een black-out (geen stroom). Gelukkig hebben Gert en Rieneke een zogenaamde UPS (een noodstroomvoorziening met een aantal grote batterijen, maar het leek er even op dat die capaciteit niet genoeg was. Maar gelukkig was het probleem op tijd opgelost.