Malawi – dag 19

Vandaag is onze terugreis van Mulanje naar Blantyre. We staan om 5 uur op, zoals we ondertussen gewend zijn. Dat vroege opstaan heeft met twee dingen te maken. Het is ’s ochtends heerlijk
qua temperatuur en aan de andere kant doordat het al zo vroeg donker is ’s avonds lijkt het heel snel al laat.
We starten de dag met een wandeling door de theevelden. Het is er heerlijk rustig. Af en toe zien we iemand lopen. We denken dat de mensen die we zien naar hun werk gaan, maar zeker weten doen we dat natuurlijk niet. De theevelden worden met zorg omringd. Op diverse plaatsen worden ze besproeid met water.
Na het ontbijt pakken we onze spullen rekenen we af. Dat afrekenen loopt bijna fout af voor ons. We moeten 16.333 Kwacha betalen, maar de dame bij de receptie typt per ongeluk een 3 te veel in. Ik had dat niet in de gaten. Als we net in willen stappen komt ze naar ons toegerent dat ze een fout heeft gemaakt. Gelukkig kan de transactie ongedaan gemaakt worden en de juiste transactie wordt daarna gemaakt.

Het eerste deel van de reis verloopt heel rustig. Er zijn weinig autos op de weg. Het rijden hier blijft lastig. Links rijden is niet het probleem, maar de vele fietsers en voetgangers op de weg. De automobilisten rijden daardoor bijna altijd op het midden van de weg, tegen de streep aan. Daar ben ik nog lang niet aann gewend. Daar komt bij dat de fietsers soms de meest onmogelijke ladingen op hun fiets vervoeren.
Bij Limbe (valk voor Blantyre) is het een verkeerschaos. Het is er heel druk en wat ook niet helpt is dat die mini-busjes gewoon midden op de weg stil gaan staan om passagiers te laten in- en uitstappen. Bushaltes kennen ze niet. Als er iemand staat of loopt hangt de bijrijder van het busje uit het raam om hem de bus in te praten. Lukt dat, dan stopt het busje abrupt en kan de nieuwe passagier instappen.

Het eerste doel in Blantyre is de COVID test bij het King Victoria Hospital. Dat kost ons ongeveer een uur. Eerst wordt je temperatuur gecontroleerd. Dan moet je gaan betalen. We hebben twee stapels van 40 2.000 Kwacha biljetten. Wat de test kost 80.000 Kwacha per persoon, dat komt op zo’n 80 Euro neer. Het betalen duurt ellenlang want er moet heel wat gestempeld worden. De testgaat daarentegeven weer redelijk snel.

Na de COVID test gaan we eerst koffie kopen en daarna gaan we naar Tiyamike Sewing een winkel van naai-atelier waar Malawise vrouwen aan werkt geholpen worden. Er zijn zo’n 100 vrouwen bij betrokken. De opbrengst van dit project wordt weer gebruikt om de omstandigheden (a.o. scholen) te verbeteren.
Voor we naar ‘huis’ gaan, gaan we eerst nog lunchen bij Mijn Kitchen. De lunch is heerlijk en we zitten heel relaxed in de pachtige tuin bij dit restaurant. Het vertrek is wat minder, want bij het achteruit rijden zie ik een grote steen over het hoofd waardoor één van de achteruitrij lampen het begeeft. Dat wordt dus dokken voor ons. Op de terugweg komen we langs de garage waar Gert altijd heen gaat. We vragen Eugene om een schatting van de kosten.
Zijn eerste reactie is dat hij genoeg auto’s heeft gezien vandaag.Daarop nodigt hij ons uit om zijn tuin te bekijken. Eugene vertelt met verve over zijn tuin en zijn kijk op Afrika. Hij is hier jaren geleden gekomen met zijn vrouw voor missie werk. Hij is hier blijven ‘hangen’ terwijl zijn vrouw terug is in Ierland.Eugene gaat een paar keer per jaar terug naar Ierland. Zijn les van Malawi is dat veel hulp niet werkt omdat men geen rekening houdt met de cultuur en mentaliteit van Malawi.
Met betrekking tot de schade is zijn voorstel dat hij een lamp gaat zoeken en dan met Gert contact opneemt. Wij horen da wel weer wat de kosten zijn. Om 3 uur zijn we terug bij Gert en Rieneke,het koelt gelukkig iets af doordat er meer wind komt. Het ziet even naar regen maar de bui drijft over.