Malawi – dag 18 – Likhubula falls

Dinsdag 9 november willen we een wandeling gaan maken, dat is best wel een uitdaging als het 37 graden wordt. We gaan daarom maar vroeg starten. We hebben de trail naar Likhubula falls geboekt. Deze watervallen liggen in het berggebied van Mulanje. Het is  zeer aan te raden om een gids te boeken, wat we ook gedaan hebben. Om 7 uur staat de gids klaar met de lunch pakketten en wat drinken. Wij rijden met de gids naar het startpunt van de wandeling. Dat punt is bij het Likhubula House van de CCAP, het kerkgenootschap waar Gert voor werkt. Dit punt ligt in een nationaal park. We betalen 2500 Kwatcha toegang, dat is ongeveer 2.5 Euro. Natuurlijk staan er weer rijen mensen die souvenirs aanbieden. Maar ja, we kunnen niet aan de gang blijven met kopen.

De gids vertelt onderweg dat Corona heel veel impact heeft in Malawi, want er zijn bijna geen toeristen. Wij snappen niet waarom mensen in Europa nog steeds afgeraden wordt naar Malawi te gaan. Het is hier een stuk rustiger met Corona dan bijvoorbeeld in Nederland.

De wandeling is niet zo lang. We gaan naar de waterval en dan met een omweg weer terug. We stijgen ongeveer 300 meter, maar dat is met de warmte hier een behoorlijke uitdaging.

Het mooie is dat de gids allerlei verhalen verteld over de bergen en het (bij)geloof van de mensen hier.  Ik zet bij tussen haakjes want het is maar net aan wie je het vraagt of het echt is of niet. De gids is een “pentecostal” christen, maar gelooft ook dat de geesten van voorouders invloed hebben op het leven.

Ik probeer wat van die verhalen na te vertellen.

1. We hebben heel veel bomen gezien met rode bloesem,  op de 4e dag na het afvallen van de bloesem begint de regen.
2. Als je eten ziet, moet je je vriend er niet op wijzen want dan krijg je ongeluk. Ga je zelf eerst eten en dan nodig je vriend uit mee te eten dan gaat het goed.
3. De geesten van je voorouders rusten vooral op bergtoppen. Je kunt ze daar raadplegen voor advies en bescherming. Maar je moet wel voorzichtig zijn.
4. In 2003 is de Nederlandse Linda Pronk niet terug gekeerd van een bergtocht en haar lichaam is ook nog nooit gevonden.  Veel mensen hier denken dat dit het werk was van de geesten.
5. De geesten beschermen ook dieren. Een jager was op jacht met zijn hond. De hond ging een rotshol in. Toen de man zijn hond wilde redden werd er een rots voor gerold en zat hij de hele nacht vast. In de morgen werd de steen weg gerold; het werk van geesten.
6. De waterval heeft in de lokale taal en andere naam. Iets als bad van de oude vrouw.  De legende zegt dat die vrouw hier soms te zien was.  Ook  zou er in de diepte van het water soms een maaltijd plaatsvinden waar sommige mensen die hier zwommen aan hebben deelgenomen,

Wij luisteren met aandacht maar het komt ons ook heel vreemd voor. Opvallend vooral als dit gecombineerd wordt met het christelijk geloof.  We begrepen eerder al van Gert dat dit een uitdaging is voor de kerk.  Die uitdaging was er in Europa ook. Neem het midwinterfeest wat omgebouwd is tot kerst.

We zitten een hele tijd bij de waterval te relaxen en gaan dan terug.  Op de terugweg zetten we de gids af bij zijn auto. Die heeft hij in een dorpje geparkeerd een heeft toen de bus genomen om ons op te halen. De reden is dat hij zijn auto niet in de verzekering heeft een kop de weg naar ons toe is een roadblock waar de politie controleerd.

Om een uur of 12 zijn we terug. De rest van de middag zien we in de schaduw. Ik ga nog even in het zwembadje wat voor ons huisje staat. Tevens check ik of ze het bier wel koud hebben liggen. Het wordt geregeld,  we zullen straks wel zien wat daar van waar is.

Om een uur of 3 zijn we naar de grote tuin bij het restaurant gegaan en het niet was koud. We hebben daar heerlijk rustig zitten lezen.  Ondertussen genieten wij van de rust.  Om een uur of half 5 gaan we nog even terug naar ons huisje om te douchen. Straks om half 7 is het diner. We zijn benieuwd wat we nu voorgeschoteld krijgen.