Vandaag vertrekken we richting Deurne. We hebben een overnachting geboekt in het Fletcher hotel “Willibrordhaeghe”. Het is een bijzonder hotel. Dit is wat Fletcher er zelf over zegt:

Welkom bij Fletcher Kloosterhotel Willibrordhaeghe. Dankzij de unieke ligging op een 15 hectare groot park en omgeven door schitterende landschap, is het hotel in Deurne de perfecte uitvalsbasis voor een weekendje weg.

Het 4-sterrenhotel was oorspronkelijk een klooster, maar is na een grondige verbouwing omgetoverd tot een modern en luxe hotel. Door de groenrijke omgeving en luxe hotelfaciliteiten bent u verzekerd van een ontspannen verblijf. Tevens bent u hier voor zakelijke bijeenkomsten aan het juiste adres.

Naast luxe hotelkamers beschikt het hotel over een culinaire hotspot. In het sfeervolle Bar Bistro DuCo Deurne kunt u heerlijk vertoeven na een actieve dag en geniet u van producten uit de Peelstreek. 

Het blijken geen loze woorden te zijn. Het is inderdaad een prachtig hotel. Voor het een hotel was, deed het complex dienst als Missiehuis. Het is pas in de 50er jaren gebouwd op een 15 hectare groot terrein. Op dat moment kon men nog niet voorzien dat de secularisatie zo snel roet in het eten zou gooien. Het is nu ondenkbaar om zo’n huis te bouwen. Hieronder geef ik een stukje weer van de geschiedenis.

Geschiedenis Willibrordhaeghe

Fletcher Kloosterhotel Willibrordhaeghe kent een rijke geschiedenis en heeft dan ook verschillende functies gehad. Op 7 november 1954 werd het gebouw geopend. Het diende toen als vervanging voor het Missiehuis in Uden dat in 1944 door de Duitse bezetters werd opgeblazen tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Het gebouw is ontworpen door de architect Johannes van Halteren en beschikt over kenmerken van de Delftse School. De eerste steen werd gelegd in 1953 door de bisschop van Tsaochowfu (China). Een jaar later werd het gebouw daadwerkelijk in gebruik genomen door de paters, broeders en studenten van het missiehuis.

Van klooster naar hotel

Nadat ook de bouw van de kapel was voltooid, werd het gebouw op 7 mei 1955 officieel geopend door Herman Witte, de minister van Wederopbouw. Nadat het missiehuis vanaf 1961 werd gesubsidieerd door het Ministerie van Onderwijs, ontwikkelde het zich tot het St.-Willibrord Gymnasium. Het St.-Willibrord Gymnasium werd later het Willibrord Gymnasium en is nu gevestigd vlakbij het voormalige klooster.

Onder andere door de ontzuiling, veranderde de functie van het missiehuis en meldden zich steeds minder studenten aan die tot priester werden opgeleid. Hierdoor kwam het missiehuis in financiële problemen en werd het gebouw onder andere gebruikt voor het opvangen van gehandicapten en ouderen. In 2004 werd het voormalige klooster een conferentiehotel , maar ook hier kwam in 2014 een einde aan. Per 1 juni 2017 is het schitterende gebouw verder gegaan onder de Fletcher vlag als Fletcher Kloosterhotel Willibrordhaeghe.

Het is inderdaad heel bijzonder om in een hotel te verblijven, waarin zich ook een kapel bevind. De kapel is aardig intact gebleven, al wordt hij natuurlijk nu voor andere doeleinden gebruikt dan waarvoor hij was bedoeld. Toch is het een mooie plaats voor verstilling en om tot jezelf te komen. Hieronder laten we een paar fotos zien van de kapel.

We maken vandaag een fietstocht rond Deurne. Het begin van de tocht is niet echt mooi. We komen langs heel veel varkensschuren. Het valt ons op  hoeveel er van die grote schuren zijn en hoe saai deze boerderijen zijn.

Maar gelukkig veranderd het als we bij het natuurgebied in de buurt van Griendsveen en Helenaveen komen. Hier is het echt fantastisch en is er alles aangedaan om de natuur te herstellen zoals hij vroeger was.

Als we het laatste stuk terugfietsen rijden we door een gebied wat door een natuurbrand is getroffen. Wij vragen ons af hoelang dat geleden is en bij thuiskomt blijkt dat het in april van dit jaar is geweest. Het is ongeloofelijk hoe snel natuur zich weer hersteld, althans de vegetatie. zie hiervoor: peel-wordt-weer-groen-na-grote-natuurbrand-maar-wild-zie-je-er-nog-nauwelijks

Tot slot wat foto’s gemaakt tijdens onze fietstocht.