Gisteren zijn we om 8 uur naar bed gegaan omdat er verder niets valt te doen in Bivaco Money. Vanochtend staan we om 7 uur op want dat is de tijd dat de zon opkomt. Gelukkig is het vanochtend helder, zodat we wat meer kunnen zien dan gisteren. Het is wel behoorlijk koud. We hebben gisteravond onze etensbakken en de pan buitengezet en daar ligt een laagje ijs in.
Maar het is de moeite waard om de kou te trotseren en ook alle ontberingen om hier te komen wegen niet op tegen het mooie uitzicht wat we hebben. Dat is goed te zien op de onderstaande foto’s
Heet is nu goed te zien hoe klein het hutje is.
We hebben een prachtig uitizchtspunt.
Er is vannacht sneeuw gevallen.
Na een tijdje drijft er een wolk het dal in.
De berggeiten lopen rond het bivaco
De richel waar we gisteren overheen gelopen hebben
De afdaling vanaf de hut gaat niet vanzelf. Nu moeten we langs de kettingen naar beneden, en we merken dat dit lastiger is dan naar boven. Dat komt vooral doordat je niet goed kunt zien waar je je voeten moet zetten. Maar we nemen die hindernis zonder moeite.
Het eerste stuk van onze tocht is gelijk aan het laatste stuk van gisteren. Maar omlaag lopen geeft weer een hele andere dimensie.
We dalen eerst af na een hoogte van zo’n 2000 meter. De afdaling is ook vrij moeilijk en de wandeling van gisteren zit me aardig dwars. Tijdens de vakantie met Hanny lopen we nooit twee dagen achter elkaar. Maar nu dus wel en dat merk ik. Zodra het stijgen wordt, merk ik dat ik gisteren al een behoorlijke tocht gemaakt heb.
Ondertussen is het uitzicht prachtig.
Het plan is om nadat we zijn afgedaald weer te gaan stijgen naar de hut “Vittorio Sella”. Nadat we al zo’n 7 uur onderweg zijn overleggen wat we gaan doen. We trekken de conclusie dat ons plan niet realistisch is. We moeten nog een heel stuk stijgen. De kaart geeft een gestippelde route aan, dat betekent dat het geen gemakkelijk pad is. Ook nu zitten er weer kettingen in. We besluiten om geen risico te nemen en maken rechtsomkeert naar de camping. Dat is niet leuk, maar wel de juiste beslissing.
We doen ons best om toch nog te geneiten van de omgeving.
We zijn van harte welkom op de camping en besluiten om niet de hele avond in ons tentje te gaan liggen. We gaan dus naar de plaatselijke pizaria. Wilco en ik zien op tegen de nacht omdat het nog steeds koud is en wij een hele dunne slaapzak hebben.
Gelukkig kunnen we van de bazin van de camping ieder een goede warme slaapzak lenen. Door deze geweldige service slapen we lekker.