De titel van deze bijdrag is misschien wat vreemd. Waarom “weer trappen we erin”? Dat zit zo: Heel vaak als we gaan wandelen op vakantie nemen we ons voor om met een eenvoudige wandeling te starten. We zoeken wat uit, maar al gaandeweg komen we op het idee om toch een andere route te kiezen, die veel leuker lijkt. Die kan wel iets verder zijn, maar het gaat zo goed dat moet geen probleem zijn. Zo ook vandaag. Hieronder zie je het plan voor vandaag.
We starten op de camping, aangegeven met het cijfer 1. We lopen naar Bacherwandalm (2) en dan richting Doadleralm (3). Het plan is om daar te kijken of we gelijk terug gaan of er nog een lusje aanvastknopen.
Maar als we bij Bacherwandalm zijn gaat het zo soepel, het is nog vroeg en we zien opeens dat je ook via Misbachalm (4) terug kunt. Op de kaart van de tablet is niet zo goed te zien als hier dat er op zijn zachts gezegd wat uitdagingen zijn. Plus het lezen van een kaart en met name de hoogtelijnen goed inschatten valt nog niet mee.
Maar eerst terug naar de wandeling tot Bacherwandalm. De alm ligt op een mooie plek. Er zitten nog 2 mensen en we besluiten om koffie te nemen. Voor 3 Euro per kopje krijgen we een bakje oploskoffie. De koffie die we op de camping maken smaakt beter. Maar ja, het is een mooi plekje en we genieten vooral daarvan.
Zoals gezegd besluiten we om onze route aan te passen. Na een tijdje merken we dat het pad toch niet zo goed geplaveid is als we willen. Maar met het stijgen is dat nog goed te doen. Enkele malen vragen we ons af of we er wel goed aan doen om deze moeilijkere optie te kiezen. Maar als je eenmaal een richting bent ingeslagen ga je niet zo gemakkelijk meer terug. Dezelfde weg teruglopen is toch wel saai en het zal best wel lukken. Na een tijd komen we bij een leegstaande hut. Daar vinden we een bordje dat het nog een half uur lopen is naar de (volgende) bemande hut. We nemen ten onrechte aan dat de hut waar wij naar toe op weg zijn bedoeld wordt. Maar als we na een uur nog geen hut zien gaat er een lampje branden. Er stond niet bij welke kant op die hut was. Ze bedoelden vast de hut waar wij vandaan kwamen. Maar nu is het te laat om om te draaien.
Ondertussen lopen we de volgende weg.
Voor we bij de Misbachalm zijn komen we op een top. We houden hier even rust om van het uitzicht te genieten. Dat is geweldig.
De tocht omlaag tot de Misbachalm gaat heel moeizaam. Na een tijdje is de lol van het dalen er wel af en we vragen ons af hoe stom we zijn om er weer in te trappen en van onze geplande route af te wijken.
Nu nemen we ons voor om:
- De route van te voren goed te overwegen.
De kaart lezen, goed op de hoogtelijnen letten en duidelijk af spreken welke route we kiezen. - Onszelf niet meer te overschatten.
Als het gemakkelijk gaat hebben we geluk, zijn we eerder terug of hebben onderweg meer tijd om van de omgeving te genieten. - We houden ons aan de gemaakte afspraak
Als er andere opties zijn dan moeten we die maar op een andere dag proberen, maar niet nu.
Hierondere nog wat foto’s van het pittige gedeelte van onze wandeling
