Vandaag is het donderdag en na de dag rust van gisteren wordt het de hoogste tijd voor een serieuze wandeling. Het is wat onzeker wat het weer doet vandaag. Het is bewolkt en er kan af en toe wat regen vallen.
We gaan vanaf de camping omhoog klimmen naar een punt waar we maandag ook geweest zijn. Het eerste stuk voelen we al wat regen maar het is te weinig om de regenjassen aan te doen.
Op het volgende plaatje is te zien waar we gelopen hebben.
De onderstaande foto geeft weer hoe beperkt ons gezichtsvermogen is. Dat zal ik proberen uit te leggen. Afgelopen maandag kwamen wij aangelopen vanuit de richting waar ik nu de foto heb genomen. Op de voorgrond is een brug te zien over het water en op de achtergrond zie je een sneeuwveld waar het riviertje onderdoor loopt. Dat sneeuwveld zijn wij maandag overgestoken omdat we de brug niet gezien hadden. Het kan toch bijna niet zo zijn dat de brug er maandag nog niet lag. De enige verklaring die we hebben is dat we zo gefocust waren op de mensen die probeerden over te steken bij het sneeuwveld.
Een deel van onze wandeling is de route van de Tour Mont Blanc. Wij besluiten echter een andere route te nemen. Een mooi dal in wat heel rustig is en wat vol met bloemen staat. We zien helemaal niemand in dat dal. Aan het eind van het dal houden we links aan en lopen met een boog naar de “Rifugio Bonati”. Dat lopen gaat niet vanzelf want we moeten klimmen naar een hoogte van 2525 meter, terwijl de camping op 1600 meter hoogte ligt. Ondertussen begint het wat te regenen en zijn we genoodzaakt om onze regenjassen aan te doen. Dat is niet alleen nodig voor de regen maar het is ook behoorlijk koud geworden.
Bij de hut drinken we koffie en chocomel. We worden geholpen door een meisje wat ik gisteren tijdens het hardlopen gesproken heb. Zij werkt samen met haar vriend in deze hut. Gisteren zag ik hen bij de parkeerplaats beneden, ze lopen elke dag het laatste stuk naar de hut vanaf de verharde weg. Dat is al snel zo’n 300 meter stijgen. Petje af!
Van de hut lopen we naar de verharde weg en vandaar is het nog zo’n 3 kilometer lopen naar de camping. Het was een prachtige wandeling. Maar al met al best wel pittig; 17,6 kilometer gelopen en zo’n 7 uur onderweg geweest.
Na de wandeling kunnen we nog even in de zon zitten voor de tent en besluiten we de rest van de dag niet veel meer te doen.
Hieronder is een verzameling foto’s van vandaag te zien.
Het mooie rustige dal met heel veel bloemen en natuurlijk bergen op de achtergrond
Aan het einde van het dal staat een klein schuurtje
Hier is het schuurtje te zien en het dal waar vandaan kwamen.
De wandeling gaat door ruig terrein met nog behoorlijk wat sneeuw.
Het sneeuwveld oversteken.
Het wordt ondertussen steeds donkerder en dreigender.
Dreigende luchten boven de bergen voor ons.
Uitrusten bij Rifugio Bonatti
Genieten op de camping.