Het slapen in een Rifugio valt nog niet echt mee. Het bed is niet helemaal perfect, door de matras heen voel je de latten van de lattenbodem. We horen ook geluiden alsof het regent, maar dan niet zo frequent. Wat nadenken brengt de oplossing: De hut is aan de buitenkant van metaal en dat metaal zet uit en krimpt weer.
Om half 7 ben ik wakker en besluit ik naar buiten te gaan om wat foto’s te maken van de hut en de omgeving. Ik trek alle kleren aan die ik bij me heb want het is behoorlijk koud. Als ik over de sneeuw loop in de buurt van de hut merk ik dat het gevroren heeft, want de sneeuw is helemaal hard. Een gedeelte van de foto’s is hieronder te zien.

Als we om 8 uur aan het ontbijt gaan, zit de groep die we ook gisteravond zagen ook al aan het ontbijt. Het ontbijt bestaat uit brood met diverse soorten jam, pasta en honing. We hebben met lunch geboekt en na enige discussie kunnen we duidelijk maken dat we de broodjes voor de lunch graag mee willen nemen. Dat kan en we krijgen allebei keurig een lunchpakket met 4 sneden brood; 2 met kaas en 2 met ham. Plus ook nog een mueslireep en een andere reep.

Het leven in de hut is vrij simpel. Je hebt een kamer met twee stapelbedden die ongeveer een meter uit elkaar staan. We hebben die kamer voor ons tweeën. Daarnaast zijn er nog grotere slaapzalen met wel zo’n 20 stapelbedden. Er zijn WC’s en wasbakken met koud water. Dat water is ook echt koud, want het komt natuurlijk uit de bergen.
Je mag natuurlijk niet je bergschoenen aanhouden, dus zijn we blij dat we slippers hebben meegenomen. De grote ruimte waar we ontbijten heeft enkele tafeltjes en vooral lange tafels met banken aan weerszijde. Gisteravond werd de houtkachel gestookt wat voor een behaaglijk gevoel zorgde.
We rekenen af en vertrekken om kwart voor 9 voor te terugtocht.

 

Het gevolg van onze keuze om niet weer via Col Malatra terug te gaan is dat we nu veel met de bus moeten reizen. We lopen vanaf de hut omlaag naar het dorpje St. Leonard wat aan de weg van de Col de Grand St Bernard naar Aosta ligt.
Het is een mooie wandeling. We nemen de bus naar Aosta. In Aosta moeten we overstappen op de bus naar Courmayeur en hier nemen we de bus naar de camping. We moeten een half uur wachten in Courmayeur, maar dat is geen ramp. Zodoende kunnen we nog een ijsje nemen.
Om kwart voor 5 arriveren we op de camping.

Hieronder zijn nog een paar fotos te zien van onze ’terugtocht’.

 

 

 

We zitten op de camping nog een tijdje in de zon maar zorgen wel dat we om kwart over zeven gegeten hebben. Om die tijd gaat namelijk de zon achter de bergen en dat betekent dat het direct koud is. Zolang de zon schijnt is het heerlijk warm, maar is de zon weg dan is het koud.
Ook nu is het uitzicht wat we hebben weer mooi.

We gaan nog even naar de receptie van de camping waar ze wifi hebben.