Maandag, 1 november gaan we een week met Gert en Rieneke op stap. De eerste plaats waar we naar toe gaan is Mua-mission. Dat is de plaats waar de Rooms-katholieke broeders hun eerste missie post hebben gesticht.

We vertrekken op tijd, om half 8. Het is op zo’n 3 uur rijden in noordelijke richting van Blantyre. Het grootste gedeelte van de tijd rijden we over de M1, een hoofdweg maar ondanks dat een weg die af en toe behoorlijk link is.

Er rijden ook regelmatig mannen met vol beladen fiets. We verbazen ons over de grote meestal rook uitbrakende vrachtwagens,  meestal rijden ze zo wat midden op de weg zodat er niet veel ruimte voor het overige verkeer over blijft.

De chauffeur moet altijd opletten. Een eindje verder steekt er ineens een groep geiten de weg over.

Busjes worden op de meeste wonderlijke manieren beladen en verderop rijden we langs een immens park met zonnepanelen.

Hier zijn niet veel tankstations te vinden.  Zie je een jerrycan op een stok dan weet je dat hier illegaal benzine kunt kopen.

 

Bij aankomst bij Mua mission gaan we eerst naar het museum.  We krijgen en rondleiding dor de 3 zalen van het museum.  Het museum verteld enerzijds de geschiedenis van de missie en anderzijds de rituelen van 4 stammen die Malawi bevolken.

Het is niet mogelijk om alles weer te geven wat hij zei, Afrikaans Engels is niet altijd goed te volgen voor ons.  Hier wat flarden. 

De witte vaders kwamen eind 19e eeuw in Malawi aan. Het doel was drieledig.  Christendom verspreiden,  onderwijs en armoede bestrijding.  Ze hanteerde het zaai principe. Je zaait een zaadje, je doet je best het te gegist een te verzorgen in de hoop dat het groeit,. Na dertig jaar was er de eerste Malawische priester opgeleid.

Er zijn patriarchale en materiarchale culturen,  dat maakt een hoop verschil. De stam wat de nakomelingen rond blantyre leven is matriarchaal. Hier verblijft en baby de eerste 4 weken bij de moeder,  de vader mag het kind niet aan raken.  Eigenlijk is het nog geen mens.  Dat wordt het pas bij een ritueel na 4 weken, wat de oudste broer van de vrouw en grote rol speelt de oom mag het kind eerder zien en vasthouden dan de vader.  Dan krijgt het kind ook pas een naam. Wij denken dat dit niet de hoge kindersterfte te maken heeft. En een kind is primair kind van de familie.  Er zijn allerlei rituelen o.a. bij volwassen wording, huwelijk, ontdekten van spirituele gaven, kiezen van chef en overlijden. Bij alles speelt de rituele dans een grote rol. Het huwelijk wordt gearrangeerd door de oom. De ouders kunnen bij uitzondering nog nee zeggen. De man trekt in in het dorp van de vrouw.  Hij bouwt een huis voor de vrouw. Als een vrouw weduwe wordt een opnieuw trouwt wordt het huis afgebroken want de nieuwe man bouwt een nieuw huis.

Bij een andere stam worden de doden zittend begraven want een ķrijger gaat niet liggen. Bij een andere stam is de chef een vrouw die getrouwd is met een grote slang.  Als het droog is gaat zijn te water net zolang tot het regent.

Hoewel de stammen gekerstend zijn, zijn de rituelen er vaak nog wel wel. Dat is heel spannend voor de kerken.  In hoeverre kan zo’n ritueel los van zijn oorspronkelijke betekenis komen?

Na het museum kopen we nog wat in de shop, drinken we wat op het terras en gaan we naar ons huisje.  We gaan siësta houden want het is weer bloedheet vandaag zonder ook maar een zuchtje wind.

Aan het eind van de middag maken Hanny en ik een wandeling. Allereerst door het dorpje. Hoe verder we het dorp in komen hoe armer het wordt.  Daarna wandelen we naar het oude missie huis,  wat in 1902 is gebouwd.  Toevallig ontmoeten we Father Ryan. Hij staat aan het hoofd van Mua-mission. Hij leidt ons rond naar de kerk en het missie huis wat we met hem ingaan. Hij komt oorspronkelijk uit de Philipijnen maar is nu een paar jaar hier. Mua mission heeft een hospitaal,  en school voor doven en ondersteund dorpen in de wijde omgeving ving net het slaan van pompen, bouwen van scholen en gezondheids adviezen. Het is heel mooi om hem te ontmoeten.

 Na het diner lezen weer nog even een gaan om 9 uur naar bed.