Vandaag is het alweer dinsdag. Het is nog steeds warm en ook ’s nachts koelt niet echt af. Maar gelukkig hebben we een ventilator naast ons bed staan. Die hebben we meegenomen uit Nederland om hier achter te laten.
Vandaag hebben we weer een goed gevuld programma.

  • Met de minibus naar de wijk Ndirande
  • Wandelen door Ndirande
  • Bezoek aan Tidzalerana Shelter
  • Bezoek aan Malabada Health Center
  • Lunch bij Mijn Kitchen
  • Koffie kopen en naar het postkantoor

Je kunt op elk tab-blad klikken om de details te zien.

 

 

 

Vandaag gaan we met Rieneke naar de wijk Ndirande. Gert blijft thuis om te werken.
Wij gaan daarom met de minibus. Dat is een hele onderneming. Hieronder zie je de minibus. De minibus wordt bemand door 2 mensen. De chauffeur en een bijrijder die mensen ronselt om mee te gaan en de betalingen regelt.
Als het busje helemaal volgepropt zit dan vertrekt en elke passagier betaald 300 Kwacha (ongeveer 30 cent).

De meeste minibusjes, en ook degene die wij namen, zijn behoorlijk afgejakkerd. We moeten zo’n 10 minuten wachten tot de bus vol is. En dan blijkt er toch nog iemand in the passen.

Na een tijdje rijden stop de bus en stapt de bijrijder en een passagier over in een andere bus. Er blijkt iets verderop een politiecontrole te zijn. En de bus heeft teveel passagiers aan boord. Een paar honderd meter na de politie controle stappen de twee weer in. De politie kan gewoon zien dat dit gebeurd maar hij neemt geen aktie.

Als de bus weer wil optrekken weigert hij dienst. De benzine is op. Maar geen nood, er is nog een kannetje benzine aan boord.

We komen heelhuids op onze bestemming aan.

We gaan op weg naar Tidzalarana shelter. We wandelen door de week Ndirande langs allerlei stalletjes en zaakjes. Een belevenis.

Al heel snel vinden Rieneke en Hanny een kraam waar ze Chitenses verkopen. Hanny koopt hier 3 lappen om thuis mee aan de slag te gaan.

Er valt verder van alles te zien. Een overzicht is te zien aan de hand van de onderstaande fotos.

Tidzalerana Shelter is een huis waar ‘disabled people’ wonen. Dat is heel bijzonder voor Malawi, want mensen met een handicap worden heel vaak weggestopt. Rieneke leidt ons rond, maar eerst spreken we Frank, de manager van de shelter.

Frank is nog een jonge vent en hij heeft een passie om voor mensen te zorgen. Hij werkte in een shop die hij zelf had maar is dit werk gaan doen omdat hij iets voor mensen en hun omstandigheden wil doen.
Onder zijn leiding wordt er naar dagbesteding gezocht voor de bewoners. Wat ook heel mooi is, is dat hij alle kerken waar bewoners vandaan komen aan het bezoeken is. Hij wil de mensen bewust maken van hun taak om er te zijn voor gehandicapten. Zij horen er helemaal bij.

Hanny koopt een mandje en een mandje wat door Benson is gemaakt. Benson is daar heel gelukkig mee en wil graag op de foto.

Wij gaan met een groepje bewoners op de de foto.

Na het bezoek aan Tidzalaran gaan we nog naar het Malabada Health Center

We krijgen een rondleiding door Geoffrey die hier verantwoordelijk is voor de financiën.

Het health center verleent poliklinische zorg en doet ook aan voorlichting en preventie. Mensen kunnen bij hun terecht maar ze gaan ook de wijk in.
Als we rondkijken valt het grote verschil met Nederand natuurlijk gelijk op. We zijn ontzettend bevoorrechte mensen als je kijkt hoe de zorg hier geregeld is.  Een deel van de zorg is gratis en en deel moet betaald worden. Dat hangt af van het soort zorg, malaria zorg is altijd gratis. Bij andere zorg hangt er ook vanaf of de mensen de zorg kunnen betalen.

Het health centre ligt op een groot terrein. Op het terrein wonen ook de medewerkers.

 

Na het bezoek aan het health centre gaan we lunchen bij een lodge: Mijn Kitchen. De eigenaar komt oorspronkelijk uit Zuid-Afrika, dat is ook aan de naam te zien.
Het is een oase van rust.

Vervolgens gaan we nog koffie kopen bij een hele leuke zaak. De koffie komt van kleine boeren uit Malawi en is van hen gekocht voor een eerlijke prijs. We kijken nog bij een kunst zaak, ze hebben mooie dingen maar best aan de prijs.

Tenslotte gaan we nog naar het postkantoor in Limbe (een andere wijk van Blantyre), want Gert en Rieneke  hebben bericht gehad van de post dat er een pakket vanuit Nederland is aangekomen. Helaas blijkt de post toch niet zo betrouwbaar te zijn. Het pakket is er (nog) niet.