Ondertussen is het donderdag 9 juni. De vakantie is de tweede week ingegaan. We genieten ontzettend van de vakantie en we hebben ook wat dingen geleerd. Onze eerste gedachte was dat je op een dag wat gaat doen en dan ga je aan het eind van de dag een camping zoeken. Dat werkt hier niet want alle campings (waar je niet hoeft te reserveren) zijn aan het eind van de middag, en soms al veel eerder, vol. Het beste is dus om zo vroeg mogelijk op een nieuwe camping aan te komen zodat er nog plek te vinden is.
Om die reden vertrekken we vanochtend in alle vroegte. Om half 7 rijden we weg in Moab. Het plan is om naar Capitol Reef te rijden wat naar schatting zo’n 2 1/2 uur rijden is.
Omdat het nog vroeg is, is het heel rustig op de weg. Het is leuk om naar de Amerikaanse trucks te kijken. Ze hebben hier geen last van beperkende maatregelen wat betreft grootte. Je ziet dus de meest fantastische trucks rijden. Hanny gaat er een hele serie fotograferen.
Het landschap wordt ontzettend kaal en wijds. Er is bijna geen bebouwing te zien. Overal zie je kale vlaktes en rotsen.
Alleen als we dichterbij Capitol Reef komen dan wordt het groener. Capitol Reef is een vrij onbekend park. Het is een lang gerekt gebied met een brede strook van Canyons en andere rotsen. Het schijnt hier zo te zijn dat het gebied omhoog gedrukt is door allerlei krachten die vrij kwamen in de natuur.
Zoals gezegd het is hier veel groener, dat komt vooral doordat de camping aan de Fremont River ligt. Vroeger lag hier het gehuchtje Fruita, maar omdat het zo afgelegen was woonde er niet veel mensen meer.Rond 1960 heeft de National Park Service de laatste bewoners uitgekocht en er het hoofdkwartier van het park gevestigd.
We arriveren om kwart over 9 op de camping en kunnen een prachtige plek uitkiezen. Nadat we een kop koffie hebben gedronken verlaten we de camping weer en gaan een ritje maken over een prachtige “Scenic Way”. De weg kronkelt tussen een landschap met prachtige rotsen en zuilen.
Het valt elke keer weer op hoe anders van kleur het gesteente is dan wat wij gewend zijn. Het is meestal een soort rode steen.
Ook hier is het droog, maar het verbaast ons elke keer weer hoe krachtig planten zijn. Ook al is het nog zo droog altijd zijn er wel weer een paar planten die gewoon in bloei staan.
Na een tijd wordt de weg onverhard. Hier parkeren wij de camper en gaan een klein rondje lopen. Het is niet toegestaan om met de camper over een onverharde weg te rijden.
Het uitzicht is weer fantastisch.
Al die verschillende stenen hebben verschillende vormen. Je ziet ook goed dat het gesteente uit verschillende lagen bestaat.
Rond de middag zijn we weer terug op de camping. We eten het vooraf klaar gemaakte brood en gaan dan een wandeling maken door een Canyon die vlak bij de camping ligt.
Op de beide fotos hieronder is Hanny te zien. Bij de eerste moet je wel heel goed kijken.
We voelen ons nietige mensjes als je zo door een Canyon wandelt.
Het valt op dat er elke keer grote en kleine gaten in het gesteente zitten. Het is ons niet helemaal duidelijk hoe die er in gekomen zijn. Misschien uitgesleten door water en kleiner gesteente?
We komen langs allerlei soorten stenen. In allerlei maten en met allerlei vormen.
Het is een prachtige wandeling geworden, maar het was wel weer flink aan de temperatuur dus behoorlijk vermoeiend.
Gelukkig kunnen we op de camping heerlijk uitrusten. We drinken eerst een heerlijk koud flesje Amerikaans bier, één van de laatste Samuel Adams.
Daarna hebben we een heerlijk simpele maaltijd: Penne met spinazie en kaas.
Tussen de bedrijven door legen we ook nog de twee vuilwater tanks bij het dumpstation op de camping.. De zwarte tank met het WC afval en de grijze tank met het water.
We ontmoeten op de camping nog een Nederlands stel die bijna dezelfde reis maken als wij en een jongen uit Eindhoven die in zijn eentje 2 maanden door het westen van Amerika trekt.
Na het eten lopen we nog een stukje over de camping en langs de Fremont river.
