Tijden veranderen. Vroeger gingen we alijd één dag wandelen en dan een dag relaxen. Maar nu doen we het anders. Gisteren hebben we gewandeld, vandaag gaan we weer wandelen en morgen hebben we ook wandelplannen. Hoe zit dat? Er zijn verschillende redenen voor:
- We maken niet meer zulke zware en lange wandelingen als vroeger.
Nu denken we ach het is hier ook mooi, waarom nog 600 meter verder stijgen. - We hebben geen 3 weken vakantie maar 2 weken.
- Nu is het mooi weer, we moeten een beetje de schade van vorige week in halen.
We gaan dus wandelen. We willen vandaag naar het Verpeil dal gaan. Dat is een dal bij Feichten. Dit wat er over het Verpeil dal op de website van de regio informatie staat.
Das Verpeiltal gilt nicht ohne Grund als eines der schönsten Hochtäler im Kaunertal. Am Fuße der höchsten Berge des Kaunergrats bietet das Verpeil neben einer prachtvollen Bergkulisse auch anspruchsvolle Wanderungen, spannende Bergtouren und interessante Klettereien. Schon der relativ kurze Anstieg zur Hütte durch den schönen Bergwald mit Zirben und Lärchen, Alpenrosen im Unterwuchs sowie dem tosenden Verpeilbach ist sehr beliebt.
Omdat we niet twee keer dezelfde weg willen lopen gaan we de eerste keer de ‘beklimming’ maken vanuit Unterhaüsen, wat ongeveer een km van Feichten ligt, richting de camping. We starten de tocht naar boven om kwart over 10 en het bordje geeft aan dat het zo’n 2 1/2 to 3 uur lopen is tot de Verpeil Hütte. Dat wordt dus een hele klim. Het pad loopt eerst grote stukken door het bos en het stijgt echt gigantisch. Als we een kilometer hebben afgelegd zijn we ruim 200 meter gestegen. Het is wel leuk, want ook nu lopen we weer langs een beek naar boven.
Het is echt pittig, maar we hebben geleerd dat we ons eigen tempo moeten lopen en ons er niets van aantrekken dat we meer dan een half uur over een kilometer doen. Er valt altijd wel iets bijzonders te zien tijdens een wandeling. Één van de dingen die nu opvallen zijn de wonderlijke boomwortels, die boven de grond uitkomen. (de grond is dus in de loop van de tijd, weggespoeld).
Tot onze verbazing zijn we met een goede 2 uur lopen bij de hut aangekomen. Dus geen 2 1/2 tot 3 uur. Dat is een mooi begin van de dag.
Het dal waar de hut ligt is prachtig. Er staat een kleine kapel die er heel mooi en goed onderhouden uitziet. Het uitzicht op de bergen is majustueus. Er kronkelt een beekje, waarbij een hele groep kinderen aan het spelen is. Dat doet ons weer denken aan vroeger tijden toen wij me de kinderen in Zwitserland waren.
We willen wat drinken bij de hut, maar moeten door de drukte even op onze beurt wachten. Één van de koeien die daar lopen is wel heel brutaal en probeert van alles van het terras te ‘pikken’.
Hieronder een aantal fotos van het dal en de hut.
Wat fijn dat ze alkohol-vrij bier hebben uitgevonden
Hanny doet zich tegoed aan een streek specialiteit. Een soort kruising tussen een pannenkoek en een gebakken ei.
De kapel
De hut met op de voorgrond het water waar kinderen spelen.
Wat een brutale koe, zij wil zelfs onze wandelstokken meenemen,
De afdaling naar beneden gaat prima. Maar het blijft een heel karwei om naar beneden te lopen. Van klimmen wordt je moe, maar het is geen aanslag op je knieën. We nemen een combinatie van een onverharde weg waar je ook met de auto op mag en paden dwars door het bos.
We houden 2x halt bij een uitzichtspunt. Het tweede punt is de “Adlersblick” waar je over het hele dal kunt kijken en ook het hotel en de camping kunt zien liggen.
Het is nog steeds prachtig weer dus kunnen we nog een hele tijd voor de tent zitten.
Hier nog de fotos gemaakt tijdens de afdaling en bij het uitzichtspunt.
IMG6D_2021_07_20_7465
