Het is nog steeds nat en fris. Maar gelukkig niet zoveel water als in het zuiden van Nederland. we zien de beelden die onwezelijk aandoen.
Vandaag is er kans op regen maar misschien ook wel wat zon. We overleggen met onze buren over een mooie wandeling voor vandaag. De buurman komt hier al zo’n 50 jaar. Ze komen uit Nurenberg (Duitsland) en zijn vader kwam hier vroeger altijd al. Als ik het goed onthouden heb is hij er zelfs gaan wonen en gids geworden na zijn pensioenering.
Hij wijst ons op het gebied rond het het Naturparkhaus Kaunergrat. Als het niet zo mooi is kun je naar het museum in dat huis gaan en er zijn vele wandel mogelijkheden. We gaan eerst een wandeling maken door de ‘Moors’, een soort hoogveen gebied waar vroeger ook turf gestoken is. Het is heel bewolkt, de wolken hangen heel laag. Er valt daardoor niet zoveel te zien.
Hierna gaan we lopen naar een Alm. Gogle Alm. Ondertussen begint het licht te regenen.. Het valt ons op hoe stil het is in de bergen. Je hoort helemaal niets. Geweldig!
Als we boven komen kunnen we ‘geen hand voor ogen zien.’ In eerste instantie willen we een andere weg teruglopen. Maar die kant op wordt het steeds donkereder. We besluiten toch maar dezelfde weg terug te lopen. Als het zo donker is en je loopt in de wolken maakt het ook niet uit waar je loopt. Als we echter nog maar net op de terugweg zijn komt de zon erdoor en hebben we een prachtig uitzicht op de rivier de Inn beneden met zijn dal.
De terugtocht is gewoon een feest. Bij terugkomst gaan we koffie drinken op het zonneterras van het Parkhause, met mooi uitzicht, en daarna bekijken we het museum. Het museum geeft een goed beeld van de ontwikkeling van de Kunergrat en het bijbehorende dal. Heel leerzaam en ook leuk opgezet.
Plus het is een museum naar mijn hart, want het is beperkt. Je bent met een 3 kwartier door het musem heen.
Hieronder zijn de fotos van vanaag te zien.
