Zaterdag 2 mei is het zover, de eerste ultraloop van het Land van Heusden en Altena staat op het programma. Ik heb nooit plannen gehad om een loop over 60 km te gaan doen, maar nu is er een bijzondere reden. Op 2 mei wordt er voor het eerst in de geschiedenis van het Land van Heusden en Altena een marathon en een ultraloop georganiseerd. Omdat ik in Andel geboren ben en de ultraloop door Andel komt wil ik graag meedoen. Zoals op het volgende kaartje te zien is worden bijna alle dorpen in het Land van Heusden en Altena aangedaan.
De start vindt plaats om 6.00 uur 's ochends in Hank. Samen met Hanny ben ik de dag ervoor al afgereisd en slapen we bij mijn moeder in Andel. Het is wel vroeg om al om 6 uur te starten, maar het voordeel is wel dat het nog lekker fris is.
Als we bij de start komen blijkt dat er met iedere loper een fietser meegaat. Omdat er een tekort aan fietsers is, neemt Hanny die taak op zich en ze zal dus de hele tocht met mij mee maken. Dat is gezellig (voor mij althans) en ook heel handig want ik hoef zodoende geen eten en drinken mee te dragen. De begeleider mag ook indien nodig het verkeer regelen zodat de loper(s) veilig kunnen oversteken. Op deze manier hoeft de organisatie geen verkeersregelaars ter plekke in te zetten. Het aantal deelnemers is trouwens zeer beperkt. Er gaan 7 mensen voor de 60 km en 5 lopers willen 120 km gaan lopen.
Aan het begin van de tocht is het behoorlijk fris en daarom besluit ik om onder mijn loopshirt mijn iso-shirt te dragen. Daar heb ik de hele dag geen spijt van gehad. Het begint net licht te worden als we om 6 uur starten en via Nieuwendijk, Almkerk en het gehucht Uppel lopen we naar Werkendam. Ik probeer mijn tempo aan te passen aan de duur van de loop. Mijn doel is om 10 km. per uur te lopen. Dat lukt redelijk, al is het wel apart om je zo in te moeten houden, daar dat langzamer is dan mijn normale tempo.
Bij Werkendam wil ik een sanitaire stop gaan maken en daardoor wordt ik ingehaald door een andere loper. We lopen tot Wijk en Aalburg samen op. Hij is van plan om de 120 km te gaan lopen. Het valt op dat hij een heel laag loopritme heeft bij mij vergeleken. Volgens mij moet je wel een bepaalde tick hebben om afstanden van 120 km te gaan lopen. Aan de andere kant zeggen andere mensen dat over mij als ze horen dat ik marathons loop en nu zelfs 60 km aan het lopen ben.
Het is heel leuk om nu over de dijk te lopen via Sleeuwijk, Oudendijk, Woudrinchem, Rijswijk en Giessen naar Andel. Deze dijk ken ik nog van vroeger toen ik in Gorinchem naar de HAVO ging en elke dag die dijk fietste.
In Rijwijk voegt mijn broer (Nezinus) zich bij mij en hij fietst mee tot aan Andel. Dat is gezellig, hoewel hij volgens mij niet helemaal begrijpt dat het leuk is om zo'n eind te willen lopen.
Het wordt trouwens de eerste keer in mijn hardloop carriere dat mijn moeder komt kijken. Hanny belt haar als we Andel naderen zodat ze op tijd op de dijk kan zijn. Ik maak even een tussenstop om wat te kletsen voor ik weer verder ga en aan de tweede helft ga beginnen. In Andel passeren we het 30 km punt, ik lig dan 10 minuten voor op mijn schema. Tot nog toe gaat het goed, maar je weet maar nooit of dat straks zo blijft.
Na Andel koersen we via Veen, Wijk en Aalburg richting de 'Heuse brug' (dialect voor de brug bij Heusden).
Ik ga vanaf Wijk weer in mijn eentje lopen omdat ik me laat terugzakken. Ik merk dat het samen lopen me toch iets opjaagt en ik wil voorkomen dat ik straks veel tijd moet gaan inleveren. Het is ook leuk om door Wijk te lopen omdat dit het geboortedorp van mijn moeder is en we daar vroeger ook veel kwamen. Het is ontzettend leuk om over de dijk te lopen en te genieten van het prachtig uitgelopen groen van de bomen en de mooie dijkhuizen.
We koersen nu naar Genderen. Na Genderen begint het moeilijk te worden, we zijn dan al 45 km onderweg. Het is een raar gevoel. Ik ben niet echt heel moe en heb ook geen spierpijn of kramp maar op de een of andere manier lukt het niet meer. Ik gebruik de tijd om na te denken hoe dat komt. Waarschijnlijk is het toch een signaal van je lichaam dat het nu wel mooi geweest is. Er zit ook iets psychisch bij. Na meer dan een marathon-afstand afgelegd te hebben moet ik nu nog 15 km. Waar doe ik het voor?
Na een poosje wandelen zet ik de pas er weer in en gaat het wel weer. Toch gaat het tempo nu wel omlaag.
Via Drongelen koers ik naar Meeuwen en zoals hieronder te zien is zij er nu geen leuke dijken maar wordt het een lange rechte weg. Dat motiveert niet echt.
Na Meeuwen en Dussen zet ik koers naar de finish in Hank. Bij Dussen gaat het weer wat moeilijker en besluit ik weer te wandelen. Volgens Hanny is het hier prachtig, een kronkelende weg tussen bomen en prachtige huizen door. Maar mij doet het niet zoveel meer, ik ben meer met mezelf bezig op dit moment en hoe ik de vaart er nog wat in kan houden.
Het laatste stuk van Dussen naar Hank is saai, omdat ik dan over een rechte weg loopt waar geen einde aan lijkt te komen. Toch gaat het nu weer beter. Dat komt denk ik omdat de eindstreep nu in zicht komt. Als ik dat nu 10 km eerder bedacht had was het misschien toen ook beter gegaan.
Na 6 uur en 13 minuten kom ik aan de finish in Hank. het is een raar gevoel om nu niet meer te hoeven lopen. Het was een hele leuke ervaring, maar ik denk niet dat dit het begin is van een ultraloop carriere.