Vandaag is het (vrijdag 8 juli) alweer de laatste dag van de vakantie. We willen nog ten volle genieten van de vakantie en ook vandaag nog een wandeling gaan maken. We gaan naar Mieders, wat ook in het Stubai-dal ligt, naar de Serles lift. Met deze lift gaan we naar boven om daar een wandeling te maken. Maar op weg naar Mieders kondigt zich (mogelijk) een probleem aan. De auto vertelt ons dat de rechter achterband te zacht is. We rijden daarom naar een benzine station en pompen de band op tot hij de juiste druk heeft. We gaan wandelen en bij terugkomst hopen we dat hij nog steeds hard is.
De lift brengt ons naar een hoogte van 1650 meter. Op deze hoogte heb je al een mooi uitzicht. Meer informatie over de Serlesbahn is hier te vinden. Boven aangekomen lopen we via een gemakkelijke weg door het bos naar het Maria Waldrast klooster. Over dit klooster is meer informatie te vinden via deze link.
We kijken rond in de kerk en een kapel die gewijd is aan de heilige Peregrin. Op de website over deze kapel en Sint Peregrin staat het volgende: Zelf ziek van kanker, werd hij op wonderbaarlijke wijze genezen. St. Peregrin is de helper en beschermheer van kankerpatiënten en chronische patiënten.
We bestellen voor we teruglopen een kop goulash-soep. Het is een complete maaltijd. Om een uur of 2 zijn we terug bij de lift zijn we benieuwd hoe het met de band staat. Maar eerst nog wat fotos van het klooster.
Bij de auto aangekomen wacht ons een onaangename verrassing. De rechterachterband is leeg. Natuurlijk heeft deze geavanceerde auto geen reservewiel, want dat neemt ruimte in die gebruikt kan worden voor o.a. de batterijen. We proberen eerst de ondersteuning van Skoda te bellen. We worden vriendelijk te woord gestaan door een medewerker die ons verzekerd dat er binnen 2 uur iemand ter plaatse zal zijn om ons verder te helpen. Binnen 5 minuten belt hij terug dat er een probleem is, de auto staat niet goed geregistreerd. Na overleg met Gerhard, die weer belt met de garage waar hij de auto gekocht heeft, blijkt dat er iets met de registratie fout is gegaan. Dat wordt opgelost maar dat baat ons niets, want in Oostenrijk valt een lekke band niet onder de service van Skoda. Ondertussen tikt de klok door. We bekijken de band nog eens goed en er zit iets van metaal in wat op een grote spijker lijkt. We besluiten om de band provisorisch te repareren met behulp van de vloeistof die je in de band moet gieten (nadat je eerste het ventiel hebt verwijderd), vervolgens de band oppompen en dan het metaal verwijderen. Dat verwijderen is een hele klus. Het blijkt een stuk lood te zijn wat bij het uitlijnen van banden wordt gebruikt. Iemand is dat ding verloren en wij hebben de pech dat we het in de achterband hebben gekregen. Hieronder is het stuk metaal te zien, wat wel zo’n 6 cm lang is.
Ondertussen is het al 4 uur geworden. We zoeken snel de dichtsbijzijnde garage op. Maar die is al gesloten en de man die er nog aan het werk is verzekert ons dat hij ons niet kan helpen. Hij geeft ons de naam van een bandencentrum in Innsbruck. Wij spoeden ons naar “Reifen Team” en we zijn er om kwart voor 5 terwijl ze om 5 uur dicht gaan. Zij hebben niet zo’n band op vooraad, maar gelukkig hebben ze nog een filiaal zo’n 10 minuten verder rijden. Daar hebben ze de band wel en gelukkig voor ons zijn ze tot 6 uur open. Zo loopt ons avontuur gelukkig goed af.
We zijn om 6 uur op de camping terug. We pakken de tent in recordtempo in. Maar voor we de terugreis beginnen, gaan we eerst nog wat eten in het restaurant tegenover de camping, zodat we niet gestrest aan de terugreis beginnen.
Om half 9 rijden we weg en om kwart over 1o op zaterdagochtend zijn we thuis. De reis verliep voorspoedig. Maar doordat we 4x moesten opladen duurt het wat langer dan met een benzine-auto.