Vandaag is het alweer de laatste actieve dag van onze zomervakantie. We hebben een goede tijd gehad samen en een week met zijn vieren. Het verslag van deze dag wordt verzorgd door een gastschrijver: Hanny. Hieronder komt haar bijdrage.
Vandaag vertrekken we al op tijd, even na 9 uur fietsen we al richting uitspanning “Het Zwaantje”. Onderweg komen we al verschillende wandelaars tegen….alternatieve 4-daagse- lopers? Bij “Het Zwaantje” leggen we onze fietsen aan de ketting en zien we dat we ons op de grens van Gelderland en Limburg bevinden. Op het tablet volgen we de route en we zijn nog maar net op pad of we zien en prachtig onderhouden klein kapelletje staan.
Het Mariakapelletje aan de Bisseltsebaan (Boskapel de Biesselt). Het kapelletje wordt onderhouden door de buurt en vormt voor velen een rustpunt.
Meer informaie is te vinden op: http://www.boskapeldebiesselt.nl/
We vervolgen onze weg en wandelen door een afwisselend landschap, door bos, langs weilanden, omhoog en omlaag, door holle wegen en dan steil omlaag! Dat komt doordat we op de St. Jansberg liepen. Die is in de laatste ijstijd ontstaan, doordat een flinke gletsjer hier met grond aan het schuiven is geweest. Dan lopen we plots langs een heel klein stroompje. Het blijkt de Helbeek te zijn. Een kraakheldere sprengenbeek aangelegd om de Bovenste Plasmolen te voeden. We wandelen met de beek mee naar beneden. Een mooi en rustgevend gezicht.
We gaan de bocht om en lopen daar nog even een stukje naar boven om de restanten van een Romeinse Villa te bekijken. Het stelt een beetje teleur, omdat er alleen wat punten zijn aangegeven waar hij gestaan heeft, maar er blijkt wel uit en gereconstrueerde tekening, dat het een flink huis geweest moet zijn.
We lopen verder langs de rand van het bos en steken een open plek over om na weer een stukje bos op de Mokerheide te belanden. De hei begint hier en daar voorzichtig al een beetje paars te worden. De vruchten van de brem hoor je telkens openspringen en na een eindje omhoog lopen worden we getrakteerd op een weids uitzicht. We zien onder ons de Maas stromen en kunnen de torens van een of ander kasteeltje zien opdoemen. We lopen verder door het glooiende heide landschap. Dat zal vast prachtig zijn, als volgende maand de heide volop bloeit!
We verlaten de heide en duiken het bos weer in. Het blijft afwisselend want opeens lopen we weer langs akkers, weer van die mooie, waar de korenbloemen nog mogen bloeien. We lopen om zo’n akker een smal paadje in en vinden in het gras en heerlijk plekje om even neer te strijken
en onze boterhammen op te eten. Wat is het genieten van het uitzicht en het prachtige weer!
We gaan daarna aan het laatste staartje van de wandeling beginnen en lopen over natuurbegraafplaats “Landgoed Mookerheide”. Men kan daar zelf een eigen plek kiezen om begraven te worden in de vrije natuur. Eventueel kun je kiezen voor een gedenkteken: een houten boomschijf met persoonlijke inscriptie. (Zie foto)
Er is ook een jachtslot (gebouwd in 1905) op het landgoed. Er waren door de jaren heen verschillende bewoners. De particuliere eigenaren verfraaiden het landgoed met bossen, kassen, tuinen en bijgebouwen. In de Tweede Wereldoorlog gebruikt de bezetter het jachtslot als hoofdkwartier. In 1947 vestigen de zusters Dominicanessen van Bethanië er een klooster. Zij ontfermen zich ook over de verwaarloosde stadskinderen en verzorgden de opvang en opvoeding.
In 1985 komt het gebied in handen van Natuurmonumenten. Zij beheren de natuur en knappen het landgoed met de tuinen en kassen door de jaren heen op. Het landgoed is sinds 2001 aangewezen als beschermd rijksmonument. De natuurbegraafplaats draagt bij aan een langdurige bescherming van het landgoed.
Het is er mooi en een rustig gebied om door heen te lopen.
Daarna is het niet zo lang meer lopen voor we het Zwaantje in de verte weer ontwaren. We kijken terug op een mooie tocht en fietsen via een andere weg terug naar de camping.
We zijn lekker op tijd, omdat we al zo vroeg op pad gingen en hebben tijd om rustig een biertje te drinken, kub te spelen en te douchen voor we gaan eten. Kees gaat al snel na het eten op pad, met de auto richting Amersfoort om hem om te ruilen, zodat we morgen de vouwwagen weer thuis kunnen brengen. Hij rijdt via Barneveld terug om even te kunnen condoleren bij de familie van collega Gerard van de Beek die plotseling is overleden op de leeftijd van 56 jaar.
Vlak voor we thuis zijn van onze wandel- en fietstocht gaan we nog even kijken bij de kerk bij het park Orientalis; de Cenalkerk. Maar de kerk is helaas gesloten vandaag. Dus is het voor niets geweest.
Nadat ik terug ben van Amersfoort en Barneveld, kunnen we nog een hele tijd buiten zitten.
