Vandaag willen we een flinke wandeling gaan maken naar Lac Blue, een klein meertje wat op een paar uur lopen van de camping ligt. We lopen eerst naar het plaatsje “La Gouille” wat beneden in het dal ligt. Om daar te komen lopen we langs een riviertje en soms moeten we over de asfalt weg lopen. Vanaf La Gouille klimmen we omhoog naar het Lac Blue. Het is steil maar het is niet zo’n lange afstand, dus goed te doen.

Onderweg komen we nog een koppel koeien tegen wat tot een paar leuke foto’s leidt.

Het meertje is wat kleiner dan we verwacht hadden, maar het doet zijn naam eer aan; het water is inderdaad blauw. Hieronder zijn een aantal foto’s te zien van het meer en het uitzicht op de omgeving.

We zitten een klein uurtje bij het meer voor we weer verder gaan. Maar dan komt de vraag op hoe gaan we terug. We hebben ons voorgenomen om het vandaag heel rustig aan te doen en dus gewoon de kortste weg terug naar de camping te nemen. Maar zoals zo vaak houden we ons niet aan onze voornemens. Het is ook leuk om via een omweg terug te gaan, via een wat hoger gelegen gebied. Dan heb je een mooi uitzicht, en we zijn nu toch al aardig op weg.

We kunnen een officieel pad nemen via de “Cabanne Aiguilles Rouges”, die hut is gemarkeerd met een cirkel bij cijfer 2. Bij cijfer 1 ligt het Lac Blue. Via die hut is het wel een heel eind lopen. Er is ook nog een alternatief, en dat is de route die we gekozen hebben. Dit jaar hebben we voor het eerst geen papieren kaart aangeschaft maar gebruiken we het programma Viewranger op onze tablet. Viewranger gebruikt open source kaarten. Dat betekent dat jan en alleman zijn gelopen routes kan uploaden. Zoedoende is er een rout die niet op de kaart staat, maar wel gelopen is in het verleden. Wij kiezen die route omdat hij korter is.

In het begin gaat het goed. We lopen over een mooi pad, er staan geen officiele route markeringen maar dat hindert niet. Maar na een uurtje gelopen te hebben wordt het lastiger, er is geen pad meer te zien. Dat betekent dus de route op de tablet volgen en op je gevoel lopen (je kunt ook niet de hele tijd op dat ding kijken). Het gaat gigantisch steil omhoog, maar uiteindelijk komen we op het gebaande pad uit.
Vanaf hier hebben we een prachtig uitzicht en lopen we over een mooi pad terug naar Arolla. In Arolla doen we nog wat boodschappen en natuurlijk eten we een ijsje.

Het was een zwaardere wandeling dan we gepland hadden, maar wel de moeite waard. Een deel van de foto’s is hieronder te zien.