Vandaag, 1 oktober 2022, is het precies 17 jaar geleden dat ik mijn eerste Kustmarathon liep. Nadat ik in 2002 serieus met hardlopen ben gestart, heb ik in 2004 en 2005 de marathon in Utrecht gelopen op 2e paasdag. In 2005 las ik voor het eerst over de Kustmarathon in Zeeland en het leek me leuk om een keer mee te gaan doen. Dat gaf wel stress en zenuwen want de nacht voor die marathon stormde en regende het hevig. Ik zag me al 42 km met de elementen strijden. Gelukkig sloeg het weer om en was het bijzonder mooi weer op zaterdag 1 oktober 2005. Ik heb toen met zoveel plezier gelopen dat ik tot en met 2018 geen jaar heb overgeslagen. Ik wist zelfs het kustmarathon-virus over te dragen op Henk, Berend-Jan en Klaas mijn hardloopvrienden uit Barneveld. Ook zij hebben meerdere keren meegelopen. In 2019 en 2021 was ik geblesseerd en in 2020 ging de marathon niet door wegens Corona. 
Dit jaar ben ik pas in mei weer wat serieuzer gaan hardlopen omdat ik voor die tijd nog steeds last had van blessures. Maar door krachtoefeningen in de sportschool en een rustige opbouw ging het hardlopen weer lukken. Zo goed dat ik in august besloot om me weer aan te melden voor de kustmarathon. 
De voorbereiding was wel uitdagend, want in een half jaar van het nulpunt naar een matrathon is niet niks. Maar goed het is gelukt.

Dit jaar moet ik het helemaal alleen doen. Hanny is er niet bij om mij aan te moedigen. Zij had namelijk al afgesproken om in Dreischor (0ok Zeeland) mee te gaan doen aan een Choral Evensong. Op zaterdag oefenen en op zondagmiddag de uitvoering. Dat is dus een mooie combinatie want voor beide moet je in Zeeland zijn. Hanny voelde zich wel wat bezwaard om niet mee naar de kustmarathon te gaan. Maar mijn leek het geen enkel bezwaar. Ik moet het lopen toch alleen doen.
Maar dat betekent wel dat ik dit jaar weinig foto’s kan laten zien. Ik moet het doen met 2 fotos die ik bij de start gemaakt heb.

Dit jaar zijn de omstandigheden best zwaar. Want er staat een harde wind. De eerste 27 km loop ik met een groep die onderleiding van een ‘pacer’ in 4 uur en 45 minuten wil finishen. Dat gaat prima. Al begint het wat tegen te vallen zodra we het strand op gaan. We hebben de wind dan pal tegen en met een harde wind is zo’n 7 km strand beslist geen peuleschilletje.

Na het strand valt het groepje uit elkaar. Nu komt het zwaarste stuk pas. Op en neer door de duinen. Dat gaat nog prima met af en toe een klein stukje wandelen als we omhoog gaan. Maar vanaf Domburg tot Westkapelle lopen we weer vol in de wind. Dat valt niet mee en ik merk nu dat de geringe voorbereiding zijn tol begint te eisen. Met hele stukken wandelen bereik ik uiteindelijk na 5 uur en 5 minuten de finish. Hiermee voltooi ik mijn 15e kust marathon.

Ik hou al mijn hardloop gegevens bij en dat geeft me nu de mogelijkheid om te laten zien hoe verschillend mijn voorbereidingen zijn geweest.
in 2008 liep ik mijn snelste kustmarathon in 4 uur en 48 minuten. Mijn voorlaatste was in 2018 toen deed ik er 4 uur en 44 minuten over. De onderstaande grafiek laat heel duidelijk zien hoe de voorbereidingen waren.