Zaterdag 7 oktober 2017 was het weer zover; de kustmarathon in Zeeland. Vandaag wordt de 15e editie gehouden en het wordt mijn 15e.

Het motto van de kustmarathon is “de mooiste en zwaarste van Nederland”. Dat is dit jaar weer  helemaal waar geworden. Dat de marathon mooi is hoeft geen betoog, want anders ga ik geen 13 keer meedoen. Dit jaar was de marathon zwaar doordat het heel veel regende en er een behoorlijk harde wind stond.

Gelukkig was het niet de eerste keer dat ik een marathon loop, ik probeer de lessen die ik in het verleden geleerd heb ter harte te nemen. Dat betekent vooral doseren en langzaam beginnen. Dat is vandaag helemaal belangrijk omdat ik weet dat heel zwaar zal worden door de harde wind en de regen.

Dit jaar heb ik twee supporters. Hanny en Ankie trotseren de elementen om mij aan te moedigen. Berend Jan is met Shib naar Afrika, dus heeft Ankie alle tijd. We vertrekken ’s ochtends om kwart voor 9 uit Barneveld. Ik wordt afgezet bij de startplaats Burgh. Omdat het dan al begint te regenen blijf ik op mijn gemaakt tot een kwartier voor de start in het sportcentrum zitten. Bij de start ontmoet ik Kees Slikker (uit Barneveld) die ook de marathon wilde lopen, maar door een blessure niet mee kan doen. Tot mijn verbazing zie ik dat er nog plek is in het startvak voor lopers die denken te finishen in een tijd tussen 3 uur 15 en 3 uur 30. Dat ben ik niet van plan, maar het is wel lekker handig om vooraan te starten.

Zoals gezegd begin ik heel rustig en dat bevalt me goed. Op de stormvloedkering is het best wel bikkelen, met regen en een harde wind die van opzij komt. Een goed hulpmiddel is mijn hartslagmeter. Ik heb me voorgenomen dat mijn hartslag tussen de 150 en 160 slagen per minuut moet blijven. Als je daar goed op let dan heb je daar aan het eind veel plezier van.

Van mijn bril heb ik helemaal geen gemak dus die geef ik maar aan Hanny en Ankie mee. Zij hebben de regen en de wind getrotseerd om mij bij het 10 km punt aan te moedigen. Ik vraag me af wie meer last van het weer hebben de lopers of de supporters.

Op de stormvloedkering is het al pittig. Maar op het strand (tussen de 19 en 26 km) wordt het nog pittiger, daar hebben we de wind tegen. Gelukkig kan ik een hele tijd in een grote groep voeren. Deze groep heeft zich gevormd achter een loper die als een soort haas voor een vrouw loopt. Gelukkig is het strand vrij hard. Het tempo zakt wel iets, maar dat is geen probleem. Lekker lopen zonder te verzuren dat is het motto.

Bij 27 km, als we het strand net af zijn wordt ik weer opgewacht door mijn supporters. Dat geeft wel een extra stimulans.

Het stuk in de duinen tussen Oostkapelle en Domburg is altijd zwaar omdat je steeds omhoog en omlaag gaat. Dat is vandaag niet anders.

Van Domburg naar Westkapelle is het echt pittig, want hier lopen we met de wind schuin van voren. En het is echt hard gaan waaien. Ik herinner me nog de zware editie van 2009 toen het ook zo waaide. Toen was er sprake van een storm. Nu is er misschien iets minder wind, maar met de regen die gedurig valt lijkt het zeker zo zwaar als in 2009. Maar mijn defensieve aanpak werpt zijn vruchten af, ik kan steeds blijven hardlopen. Ik hoef geen enkele keer te gaan wandelen, behalve dan bij de trappen waar we tegen op moeten.

Normaal is het laatste stuk van Westkapelle naar de finish in Zoutelande een zwaar stuk omdat je dan na 38 km opnieuw moet stijgen en dalen. Maar vandaag is dat anders, als we de ’tank’ bij Westkapelle gepasseerd zijn hebben we de wind in de rug en worden we vooruit geblazen. Met een voldaan en tevreden gevoel verlaat ik het strand van Zoutelande en wordt ik door Hanny en Ankie gespot op de dijk vlak bij de finish. Het zit er weer bijna op; opnieuw een zware marathon geklaard.

Natuurlijk ben je moe na zo’n prestatie, maar ik voel me echt goed als ik over de finish kom.

 

Na een warme douche gaan we op huis aan en we sluiten de avond af met zijn drieën bij de chinees in Barneveld.

Bij terugkomst kijk ik nog eens naar de statistieken van mijn 13 kustmarathons. De marathon van dit jaar staat wat tijd betreft op de 9e plaats. Maar gezien opbouw en gevoel eindigt hij een stuk hoger. Dit is een marathon zoals het hoort.

De onderstaande afbeelding laat het verschil zien tussen een marathon die niet goed opgebouwd is en een goede marathon. Je kunt ook zeggen, het verschil tussen een dag dat het goed lukt en een dag wanneer het niet lukt.

Hieronder zijn de kilometertijden te zien van vorig jaar en dit jaar. Het verschil is goed te zien.