Maandag 23 juli, een stralende wandeldag. 's ochtends is het nog een beetje bewolkt maar de wolken trekken heel snel weg. Vandaag gaan we weer wandelen en we hebben besloten om eerst met de auto naar het dorpje Lu te rijden. Dat dorpje ligt maar 10 minuten van de camping vandaan, maar wel op een hoogte van 1900 meter. Dat betekent dat we minder hoeven te klimmen en af te dalen om een mooi uitzicht te hebben. Het is een heel leuk dorpje wat aan het eind van een weg naar boven ligt. Er wonen ongeveer 60 mensen.

De reis er naar toe verloopt niet helemaal vlotjes want er zijn wegwerkzaamheden. De gaten in het asfalt worden gerepareerd. Dat heeft wat meer voeten in de aarde dan een reparatie in Nederland. Je moet dan als automobilist wachten tot er een stuk klaar is voor je er langs kan. Wij moeten zo'n 10 minuten wachten maar de eerste mensen die staan te wachten hebben in totaal wel zo'n 20 minuten moeten wachten. Gelukkig hebben we vakantie, dus tijd genoeg.

Zoals gezeg starten we in Lu. We maken een tocht die je op de volgende afbeelding kunt zien.

De route gaat langs:

  1. Lu
  2. Pass da Costalinas
  3. Forca Sassalba
  4. Alp Tabladatsch
  5. Lu

Na een tijdje rustig klimmen over een goed te belopen pad, in het begin is het een onverharde weg, komen we een groep montain-bikers tegen. Als we zien hoeveel moeite het kost om op de fiets te blijven dan concluderen we dat voor ons wandelen een betere optie is.

De klim naar Forca Sassalba is het enige stukje wat echt lastig is.

Het is echter wel de moeite waard want als je eenmaal boven bent heb je een ontzettend mooi uitzicht.

Er grazen hier grote groepen koeien. Hanny is niet echt gecharmeerd van de koeien, maar het zijn rustige beesten die geen vlieg kwaad doen.

Het uitzicht boven is prachtig. Een meertje, prachtige bloemen en een fraai uitzicht op hoge besneeuwde toppen. Dat alles maakt de isnpanning om boven te komen meer dan goed. Ondertussen zijn we wel zo'n 700 meter geklommen.

In Zwitserland zijn de wandelroutes altijd keurig aangegeven met de bekende gele bordjes.

De afdaling gaat ook vrij soepel. Bijna nergens hele steile stukken. De omgeving is wat vriendelijker dan in de Dolomieten. De dolomieten zijn een stuk ruiger, dat is heel mooi maar ook lastig omdat overal op de paden losse stenen liggen.

Tot slot kijke n we nog wat rond in het dorpje Lu.

Bij thuiskomst op de camping kunnen we heerlijk in de zon zitten. Kees heeft nog niet genoeg energie kwijt gekund en gaat nog een half uurtje hardlopen.

Na het eten kunnen we nog even buiten zitten, want om ongeveer 7 uur verdwijnt de zon achter de bergen. Dan koelt het vrij snel af.